part 3
"ಹುಡುಗ ಗಂಡಸೇ ಅಲ್ಲ ಅಂತ ಆರೋಪವಿತ್ತು...
ಎಂಟು ತಿಂಗಳಾದರೂ ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿಯಿಲ್ಲ..
ನಾವು ದುಡುಕಿಬಿಟ್ಟೆವಾ.. ಪ್ರಕಾಶು..?
ಒಮ್ಮೆ ಇಲ್ಲಿ ಬಂದು ಏನು ಅಂತ ವಿಚಾರಿಸು...
ಗಣಪ್ತಿ ಭಾವನಿಗೆ ಏನೂ ಗೊತ್ತಾಗೋದಿಲ್ಲ ಮಾರಾಯಾ"
ನನಗೆ ಬೇಕೊ... ಬೇಡವೋ ಮದುವೆ ಮಾತುಕತೆಯಲ್ಲಿ ನಾನಿದ್ದೆ..
ಅದೂ ಶಾರಿ ಅಕ್ಕನ ಕೋರಿಕೆ...
ನನಗೆ ಇಲ್ಲವೆನ್ನಲಾಗಲಿಲ್ಲ..
ನಾಗುವಿನ ಸಹಾಯ ಕೇಳಿದೆ..
ಆತ ನನಗೋಸ್ಕರ ಯಾವತ್ತೂ "ಇಲ್ಲ" ಎಂದವನೇ ಅಲ್ಲ...
ಇನ್ನೇನು?
ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟೆವು...
ಹುಡುಗನ ಮನೆ ತಲುಪಿದಾಗ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತು ಗಂಟೆ..
ಶಾರಿ ಮಗಳಿಗೆ ಬಹಳ ಆಶ್ಚರ್ಯ...
ಸಂತಸ ಹತ್ತಿಕ್ಕಲಾಗಲಿಲ್ಲ...
ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಾಗೇನೆ..
ತವರು ಮನೆಯ ಸುವಾಸನೆ ಬಂದರೂ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರುಕ್ಕುತ್ತದೆ..
ಕಾಲುತೊಳೆಯಲು ನೀರು...
ಟವೆಲ್ಲು..ಕೊಟ್ಟು..
" ಪ್ರಕಾಶು ಮಾಮಾ...
ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೇ... ಬಂದುಬಿಡಿ...
ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿ ತಯಾರಾಗಿದೆ...
ಇವರು ದೇವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.."
ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆವು..
ಬಹಳ ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥರ ಮನೆ..
ನಮಗೆ ಮಣೆಹಾಕಿ.. ಬಾಳೆ ಎಲೆ ಹಾಕಿ..
ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ "ಮೊಗೆಕಾಯಿ ತೆಳ್ಳೆವು" ಹಾಕಿದಳು..!
ಸಂಗಡ.. "ಒಗ್ಗರಣೆ ಬೆಲ್ಲ" !!
ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರೂರಿತು....!!
ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ಬಾಯಿತುಂಬಾ ಉಪಾಚಾರ ಮಾಡಿದರು..
ನಮ್ಮ ಶಾರಿಯ ಮಗಳನ್ನು ಹೊಗಳಿದರು...
ತವರಿನ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು..?
ಹುಡುಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಳಲ್ಲ.. ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗಿತ್ತು..
ಆದರೆ ....
ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ..!
ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕ ಚಿಹ್ನೆ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು..
ಇವರು ಯಾಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ...? !!.
ಆದರೆ ಯಾರೂ ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ..
ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥರೇ.. ಹಾಗೆ..
"ಬಂದವರು ಕಾರಣ ಹೇಳಿಯೇ ಹೇಳುತ್ತಾರಲ್ಲ.. ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಾರೆ" ಅಂದುಕೊಂಡೆ..
ನಾವು ತಿಂಡಿ ಮುಗಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಜಗುಲಿಗೆ( ಪಡಸಾಲೆ) ಬಂದೆವು..
ಈಗ ಹುಡುಗನೂ ಬಂದ...
"ಮಾಮಾ...ಮತ್ತೇನು ಸುದ್ಧಿ?
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸೌಖ್ಯವಾ?
ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ.. ಯಕ್ಷಗಾನ ನೋಡಲು ಸಿರ್ಸಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ..
"ಲಂಕಾ ದಹನ"
ಕಣ್ಣಿಮನೆಯವರ "ಹನುಮಂತ" ಅಭಿನಯ ಬಹಳ ಸೊಗಸಾಗಿತ್ತು...
ಬೆಳಗಿನವರೆಗೆ ಯಕ್ಷಗಾನ ನೋಡಿ ಬಂದೆ..
ಹಾಗಾಗಿ ಪೂಜೆಗೆ ತಡವಾಯಿತು.."
ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ ನಾಗು
"ಸ್ವಲ್ಪ ತೋಟದ ಕಡೆ ಹೋಗಿ ಬರೋಣವೆ..?" ಕೇಳಿದ..
ಹುಡುಗನಿಗೆ ತಾನು ಮಾಡಿದ ಕೃಷಿ ಕೆಲಸವನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಉತ್ಸಾಹ ಕಂಡಿತು..
ನಾನು ನಾಗು ಎದ್ದು ಅವನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದೆವು...
ನಾನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಮಾತಿಗೆ ಶುರು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ...
"ನಾನು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆಂದು ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯ ಬೇಡಪ್ಪಾ..."
"ಕೇಳೀ .. ಮಾಮ..
ಅದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯುವದೇನಿದೆ?"
"ಮತ್ತೇನಿಲ್ಲ..
ಬೇಜಾರೂ ಮಾಡ್ಕೊ ಬಾರ್ದು..
ಮೊದಲೇ.. ನಿನ್ನ ಬಗೆಗೆ ಈ ಆರೋಪ ಇತ್ತು..
ಇಷ್ಟು ದಿನಗಳಾದರೂ ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿಯಿಲ್ಲ..
ಜನ ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ..
ಏನಾಯ್ತು?
ಏನು ಸಮಸ್ಯೆ?
ನಾವು ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಿದ್ದಂತೆ..
ಮನ ಬಿಚ್ಚಿ ಮಾತಾಡು..
ಯಾವ ಸಂಕೋಚವನ್ನೂ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳ ಬೇಡಪ್ಪಾ.."
ಹುಡುಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಮಾತನಾದಲಿಲ್ಲ..
"ಮಾಮಾ..
ಇವಳಿಗೆ ತುಂಬಾ.. ನಾಚಿಕೆ... ಹೆದರಿಕೆ...!
ರಾತ್ರಿಯಂತೂ ಮಾತೇ ಆಡುವದಿಲ್ಲ..
ನನಗೆ ಏನು ಮಾತಾಡಬೇಕೆಂದು.. ಗೊತ್ತೇ ಆಗುವದಿಲ್ಲ...
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಯಿದೆ..
ಆದರೆ..
ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಹೇಳೀಕೊಳ್ಳಲು ಬರುವದಿಲ್ಲ...
ನನಗೂ ಸಂಕೋಚ..."
" ಏನು ಹುಡುಗ್ರೋ ನೀವು..?
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸಿನೇಮಾ ನೋಡ್ತೀರಿ.. ಏನೂ ಗೊತ್ತಾಗೋದಿಲ್ವಾ? "
" ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದರೆ ....ಸಿನೇಮ ಅಲ್ಲವಲ್ಲ ಮಾಮಾ...!
ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲಿ ಹಾಡು ಕುಣಿತ..ಇರ್ತದೆ...
ಇಲ್ಲಿ ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅದೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದೆಲ್ಲವೂ ಇದೆ...
ಇಲ್ಲಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಕಷ್ಟ..
ಅಲ್ಲಿ ಹೀರೋಗೂ.. ಹೀರೋಯಿನ್ನಿಗೂ ಸಂಕೋಚವೇ ಇರೋದಿಲ್ಲ..
ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಮಾಡ್ತಾರಲ್ಲ ...
ಅವರಿಗೂ ನಾಚಿಕೆ ಅನ್ನೋದೆ ಗೊತ್ತಿರೋದಿಲ್ಲ"
"ನೋಡು..
ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಾಚಿಕೆ ಸಹಜ..
ನೀನು ಗಂಡು...
ಹೆಣ್ಣು ಪ್ರಕೃತಿ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ...
ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿರೊ.. ಗಾಳಿ.. ಬೆಳಕು..
ಬೇರುಗಳಿಗೆ ನೀರು.. ಗೊಬ್ಬರ ...ನೀನೇ... ಕೊಡಬೇಕು...
ನೀನು ಧೈರ್ಯ ಕೊಡಬೇಕು...
ಭರವಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸ ಬೇಕು...
ಹೊಸ ಕನಸು ಹುಟ್ಟಿಸ ಬೇಕು...
ಅವಳಲ್ಲಿ ಆಸೆಯ ಚಿಗುರು..
ಚಿಗುರುವ ಹಾಗೆ ನೀನು ಮಾಡಬೇಕು..."
ಹುಡುಗ "ಆಯ್ತು ...ಮಾಮಾ" ಅಂದು ಸುಮ್ಮನಾದ...
ನಾಗು ಹುಡುಗನಿಗೆ ಕೇಳಿದ..
" ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಿರ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಜಂಟ್ ಕೆಲಸವಿದೆ..
ನೀನೂ ನಮ್ಮ ಸಂಗಡ ಬಾ..
ಊಟದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ವಾಪಸ್ ಬಂದು ಬಿಡೋಣ.."
ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾದರೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆ...
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಿರ್ಸಿಗೆ ಹೋಗಿ ಊಟದ ಸಮಯದೊಳಗೆ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟೆವು...
ನಾಗು ಸಿರ್ಸಿ "ನಟರಾಜ್" ರೋಡಿನಲ್ಲಿ ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಹೋದ...
ಬರುವಾಗ ಕೆಲವು ಪುಸ್ತಕಗಳಿದ್ದವು..
ಸಿಡಿಗಳಿದ್ದವು..!
" ನೋಡಪ್ಪಾ...
ಎಲ್ಲರಿಗೂ..ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತದೆ..
ಪ್ರಾಯವೂ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ...
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ..
ಆದರೆ ..
ಆ ಮದುವೆಗೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ....
ದೈಹಿಕವಾಗಿ ತಯಾರಾಗೋದೂ ಸಹ ಬಹಳ ಮಹತ್ವ..
ಬದುಕು ಕನಸಲ್ಲ...
ಸಿನೇಮಾವೂ ಅಲ್ಲ...
ದಾಂಪತ್ಯ ಏನೋ.. ಹೇಗೋ .. ಆಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ ಅಂತ ಈಗ ಇಲ್ಲ....
ಇದು.. ನಾವು ಬೆಳೆಸಿದಷ್ಟು ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ...
ಬೆಳೆಸಿದ ಹಾಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ..
ಕಾಲ ಈಗ ಬದಲಾಗಿದೆ..
ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಏನು ಬೇಕೊ.. ಅದನ್ನು ಕೊಡುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಗಂಡಿಗಿರಬೇಕು..
ಅವಳು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊಗಳಿಕೆ..
ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವದು..
ಕೆಲವು ರಸಿಕ ಮಾತುಗಳು... ಎಲ್ಲವೂ ಇರಬೇಕಪ್ಪಾ...
ಪ್ರಾಯ ಬಂದಾಗ ಮದುವೆ ಹಕ್ಕು ಒಂದೇ ಅಲ್ಲ..
ಒಂದು ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಕೂಡ..
ಉಪದೇಶ ಮಾಡುವದರಿಂದ..ಪ್ರವಚನ ಕೇಳುವದರಿಂದ..
ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಹೂವು .. ಹಣ್ಣು ಆಗೋದಿಲ್ಲ..
ಬದುಕು ಸಿನೇಮಾ ಹಾಡಲ್ಲ...
ನಾನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಇಬ್ಬರೂ ಓದಿ.. ನೋಡಿ..
ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ನಮಗೆ ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿ ಕೊಡಿ..."
ನಾಗುವಿನ ಮಾತು ಹುಡುಗನಲ್ಲಿ ಬಹಳ ನಾಟಿತು...
ನಾವು ಅದೇ ದಿನ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ತಿರುಗಿ ಬಂದೆವು..
ಬರುವಾಗ ನಾಗು..
"ಅಲ್ವೊ ಪ್ರಕಾಶು...ಆ ಹುಡುಗನ ಬಳಿ..
ಹೆಣ್ಣೆಂದರೆ ಪ್ರಕೃತಿ..
ಬೇರು ಗೊಬ್ಬರ ಅಂದರೆ ಅವನಿಗೇನು ಅರ್ಥ ಆಗ್ತದೋ..?
ಪ್ರಕೃತಿ.. ಹಸಿರು.... ಚಿಗುರು..
ಇದೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಕೊ ಮಾರಾಯಾ.."
ಅಂತ ನೆಗೆಯಾಡಿದ...
ನನಗೂ ನಗು ಬಂತು...
ಕಳೆದವಾರ ಶಾರಿಯ ಫೋನ್... !!
ನನ್ನಾಕೆ ಶಾರಿಯ ಫೋನ್ ಎಂದರೆ ಓಡೋಡಿ ಬರುತ್ತಾಳೆ...
ನಾವೆಲ್ಲ ಶಾರಿಯ ದೊಡ್ಡ ಫ್ಯಾನ್.. !
ಸ್ಪೀಕರ್ ಫೋನ್ ಚಾಲೂ ಮಾಡಿ
"ಹಲ್ಲೋ.. ಶಾರಿ.. ಏನು ವಿಷಯ?"
"ಪ್ರಕಾಶು...!!!!
ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿ ಕಣೊ...!!
ಮಗಳಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಾಗಿದೆ..!
ಇದೆಲ್ಲ ನಿನ್ನಿಂದ ಆಯ್ತು ಕಣೊ...
ನೀನು ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಏನು ಹೇಳಿದ್ಯೋ..?..!!
ಏನು ಮಾಡಿದ್ಯೊ.!!.
ಅಂತೂ.. ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿ ಬಂತು ಕಣೊ...!!
ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ನೀನೇ.... ಕಾರಣ... ನೋಡು.. !!!!
ನನ್ನಾಕೆ ಬಿದ್ದೂ .. ಬಿದ್ದು..ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು...!
"ಅಯ್ಯೊ..!!
ಅಯ್ಯೊ ....ಶಾರಿ ...!
ಹೀಗೆಲ್ಲ ಹೇಳಬೇಡ್ವೆ... !!
ಜನ ಅಪಾರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೋತಾರೆ...!!.."
"ಹೇಳುವವರಿಗೇನೋ... ? !
ನಾಲಿಗೆಗೆ ಎಲುಬಿಲ್ಲವಲ್ಲ.. ಏನು ಬೇಕಾದ್ರೂ ಹೇಳ್ತಾರೆ...!
ನೀನು ದೊಡ್ಡ ಶರೀರದವ...!
ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಏನೂ ಇರೋದಿಲ್ಲ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಕಣೋ..!! "
ನಾನು ಲಗು ಬಗೆಯಿಂದ ಮಾತು ಕಟ್ ಮಾಡಿ ಫೋನ್ ಇಟ್ಟೆ...
ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಹೊಸ ವಿಷಯ ಸಿಕ್ಕಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು...!
" ಏನ್ರೀ ಇದು...? !!
ಹೊಸ ವಿಷಯ..?.. !! "
ಕಾಲೆಳೆಯಯುತ್ತ ನಗು ಶುರು ಮಾಡಿದಳು...
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಣ್ಣನ ಫೋನ್..!
"ಪ್ರಕಾಶು...
ಶಾರಿ ಮಗಳದು ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿಯಂತಲ್ಲಪ್ಪಾ...!!
ಎಂಟು ತಿಂಗಳಿಂದ ಆಗದೇ ಇದ್ದದ್ದು ..
ನೀನು ಹೋಗಿ ಏನು ಮಾಡಿದ್ಯೋ...?.. !! .."
"ಅಯ್ಯೋ ..
ಅಣ್ಣಯ್ಯಾ..!!.
ನಾನು ಏನೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ..!
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಾಗು ಮಾಡಿದ್ದು...!!.."
ನನ್ನಾಕೆ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದೂ..... ಬಿದ್ದೂ ನಗಲಿಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದಳು....
ಅಯ್ಯೋ ರಾಮ...!! ಈ ಶಾರಿ....
ಊರ ತುಂಬ ಡಂಗುರ ಸಾರಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳಾ.. !!
(ಶಾರಿಯ ಅವಾಂತರ ಇನ್ನೊಂದಿದೆ..)
ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಿ...
"ಹುಡುಗ ಗಂಡಸೇ ಅಲ್ಲ ಅಂತ ಆರೋಪವಿತ್ತು...
ಎಂಟು ತಿಂಗಳಾದರೂ ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿಯಿಲ್ಲ..
ನಾವು ದುಡುಕಿಬಿಟ್ಟೆವಾ.. ಪ್ರಕಾಶು..?
ಒಮ್ಮೆ ಇಲ್ಲಿ ಬಂದು ಏನು ಅಂತ ವಿಚಾರಿಸು...
ಗಣಪ್ತಿ ಭಾವನಿಗೆ ಏನೂ ಗೊತ್ತಾಗೋದಿಲ್ಲ ಮಾರಾಯಾ"
ನನಗೆ ಬೇಕೊ... ಬೇಡವೋ ಮದುವೆ ಮಾತುಕತೆಯಲ್ಲಿ ನಾನಿದ್ದೆ..
ಅದೂ ಶಾರಿ ಅಕ್ಕನ ಕೋರಿಕೆ...
ನನಗೆ ಇಲ್ಲವೆನ್ನಲಾಗಲಿಲ್ಲ..
ನಾಗುವಿನ ಸಹಾಯ ಕೇಳಿದೆ..
ಆತ ನನಗೋಸ್ಕರ ಯಾವತ್ತೂ "ಇಲ್ಲ" ಎಂದವನೇ ಅಲ್ಲ...
ಇನ್ನೇನು?
ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟೆವು...
ಹುಡುಗನ ಮನೆ ತಲುಪಿದಾಗ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತು ಗಂಟೆ..
ಶಾರಿ ಮಗಳಿಗೆ ಬಹಳ ಆಶ್ಚರ್ಯ...
ಸಂತಸ ಹತ್ತಿಕ್ಕಲಾಗಲಿಲ್ಲ...
ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಾಗೇನೆ..
ತವರು ಮನೆಯ ಸುವಾಸನೆ ಬಂದರೂ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರುಕ್ಕುತ್ತದೆ..
ಕಾಲುತೊಳೆಯಲು ನೀರು...
ಟವೆಲ್ಲು..ಕೊಟ್ಟು..
" ಪ್ರಕಾಶು ಮಾಮಾ...
ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೇ... ಬಂದುಬಿಡಿ...
ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿ ತಯಾರಾಗಿದೆ...
ಇವರು ದೇವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.."
ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆವು..
ಬಹಳ ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥರ ಮನೆ..
ನಮಗೆ ಮಣೆಹಾಕಿ.. ಬಾಳೆ ಎಲೆ ಹಾಕಿ..
ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ "ಮೊಗೆಕಾಯಿ ತೆಳ್ಳೆವು" ಹಾಕಿದಳು..!
ಸಂಗಡ.. "ಒಗ್ಗರಣೆ ಬೆಲ್ಲ" !!
ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರೂರಿತು....!!
ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ಬಾಯಿತುಂಬಾ ಉಪಾಚಾರ ಮಾಡಿದರು..
ನಮ್ಮ ಶಾರಿಯ ಮಗಳನ್ನು ಹೊಗಳಿದರು...
ತವರಿನ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು..?
ಹುಡುಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಳಲ್ಲ.. ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗಿತ್ತು..
ಆದರೆ ....
ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ..!
ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕ ಚಿಹ್ನೆ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು..
ಇವರು ಯಾಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ...? !!.
ಆದರೆ ಯಾರೂ ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ..
ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥರೇ.. ಹಾಗೆ..
"ಬಂದವರು ಕಾರಣ ಹೇಳಿಯೇ ಹೇಳುತ್ತಾರಲ್ಲ.. ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಾರೆ" ಅಂದುಕೊಂಡೆ..
ನಾವು ತಿಂಡಿ ಮುಗಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಜಗುಲಿಗೆ( ಪಡಸಾಲೆ) ಬಂದೆವು..
ಈಗ ಹುಡುಗನೂ ಬಂದ...
"ಮಾಮಾ...ಮತ್ತೇನು ಸುದ್ಧಿ?
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸೌಖ್ಯವಾ?
ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ.. ಯಕ್ಷಗಾನ ನೋಡಲು ಸಿರ್ಸಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ..
"ಲಂಕಾ ದಹನ"
ಕಣ್ಣಿಮನೆಯವರ "ಹನುಮಂತ" ಅಭಿನಯ ಬಹಳ ಸೊಗಸಾಗಿತ್ತು...
ಬೆಳಗಿನವರೆಗೆ ಯಕ್ಷಗಾನ ನೋಡಿ ಬಂದೆ..
ಹಾಗಾಗಿ ಪೂಜೆಗೆ ತಡವಾಯಿತು.."
ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ ನಾಗು
"ಸ್ವಲ್ಪ ತೋಟದ ಕಡೆ ಹೋಗಿ ಬರೋಣವೆ..?" ಕೇಳಿದ..
ಹುಡುಗನಿಗೆ ತಾನು ಮಾಡಿದ ಕೃಷಿ ಕೆಲಸವನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಉತ್ಸಾಹ ಕಂಡಿತು..
ನಾನು ನಾಗು ಎದ್ದು ಅವನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದೆವು...
ನಾನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಮಾತಿಗೆ ಶುರು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ...
"ನಾನು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆಂದು ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯ ಬೇಡಪ್ಪಾ..."
"ಕೇಳೀ .. ಮಾಮ..
ಅದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯುವದೇನಿದೆ?"
"ಮತ್ತೇನಿಲ್ಲ..
ಬೇಜಾರೂ ಮಾಡ್ಕೊ ಬಾರ್ದು..
ಮೊದಲೇ.. ನಿನ್ನ ಬಗೆಗೆ ಈ ಆರೋಪ ಇತ್ತು..
ಇಷ್ಟು ದಿನಗಳಾದರೂ ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿಯಿಲ್ಲ..
ಜನ ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ..
ಏನಾಯ್ತು?
ಏನು ಸಮಸ್ಯೆ?
ನಾವು ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಿದ್ದಂತೆ..
ಮನ ಬಿಚ್ಚಿ ಮಾತಾಡು..
ಯಾವ ಸಂಕೋಚವನ್ನೂ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳ ಬೇಡಪ್ಪಾ.."
ಹುಡುಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಮಾತನಾದಲಿಲ್ಲ..
"ಮಾಮಾ..
ಇವಳಿಗೆ ತುಂಬಾ.. ನಾಚಿಕೆ... ಹೆದರಿಕೆ...!
ರಾತ್ರಿಯಂತೂ ಮಾತೇ ಆಡುವದಿಲ್ಲ..
ನನಗೆ ಏನು ಮಾತಾಡಬೇಕೆಂದು.. ಗೊತ್ತೇ ಆಗುವದಿಲ್ಲ...
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಯಿದೆ..
ಆದರೆ..
ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಹೇಳೀಕೊಳ್ಳಲು ಬರುವದಿಲ್ಲ...
ನನಗೂ ಸಂಕೋಚ..."
" ಏನು ಹುಡುಗ್ರೋ ನೀವು..?
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸಿನೇಮಾ ನೋಡ್ತೀರಿ.. ಏನೂ ಗೊತ್ತಾಗೋದಿಲ್ವಾ? "
" ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದರೆ ....ಸಿನೇಮ ಅಲ್ಲವಲ್ಲ ಮಾಮಾ...!
ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲಿ ಹಾಡು ಕುಣಿತ..ಇರ್ತದೆ...
ಇಲ್ಲಿ ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅದೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದೆಲ್ಲವೂ ಇದೆ...
ಇಲ್ಲಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಕಷ್ಟ..
ಅಲ್ಲಿ ಹೀರೋಗೂ.. ಹೀರೋಯಿನ್ನಿಗೂ ಸಂಕೋಚವೇ ಇರೋದಿಲ್ಲ..
ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಮಾಡ್ತಾರಲ್ಲ ...
ಅವರಿಗೂ ನಾಚಿಕೆ ಅನ್ನೋದೆ ಗೊತ್ತಿರೋದಿಲ್ಲ"
"ನೋಡು..
ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಾಚಿಕೆ ಸಹಜ..
ನೀನು ಗಂಡು...
ಹೆಣ್ಣು ಪ್ರಕೃತಿ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ...
ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿರೊ.. ಗಾಳಿ.. ಬೆಳಕು..
ಬೇರುಗಳಿಗೆ ನೀರು.. ಗೊಬ್ಬರ ...ನೀನೇ... ಕೊಡಬೇಕು...
ನೀನು ಧೈರ್ಯ ಕೊಡಬೇಕು...
ಭರವಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸ ಬೇಕು...
ಹೊಸ ಕನಸು ಹುಟ್ಟಿಸ ಬೇಕು...
ಅವಳಲ್ಲಿ ಆಸೆಯ ಚಿಗುರು..
ಚಿಗುರುವ ಹಾಗೆ ನೀನು ಮಾಡಬೇಕು..."
ಹುಡುಗ "ಆಯ್ತು ...ಮಾಮಾ" ಅಂದು ಸುಮ್ಮನಾದ...
ನಾಗು ಹುಡುಗನಿಗೆ ಕೇಳಿದ..
" ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಿರ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಜಂಟ್ ಕೆಲಸವಿದೆ..
ನೀನೂ ನಮ್ಮ ಸಂಗಡ ಬಾ..
ಊಟದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ವಾಪಸ್ ಬಂದು ಬಿಡೋಣ.."
ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾದರೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆ...
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಿರ್ಸಿಗೆ ಹೋಗಿ ಊಟದ ಸಮಯದೊಳಗೆ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟೆವು...
ನಾಗು ಸಿರ್ಸಿ "ನಟರಾಜ್" ರೋಡಿನಲ್ಲಿ ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಹೋದ...
ಬರುವಾಗ ಕೆಲವು ಪುಸ್ತಕಗಳಿದ್ದವು..
ಸಿಡಿಗಳಿದ್ದವು..!
" ನೋಡಪ್ಪಾ...
ಎಲ್ಲರಿಗೂ..ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತದೆ..
ಪ್ರಾಯವೂ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ...
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ..
ಆದರೆ ..
ಆ ಮದುವೆಗೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ....
ದೈಹಿಕವಾಗಿ ತಯಾರಾಗೋದೂ ಸಹ ಬಹಳ ಮಹತ್ವ..
ಬದುಕು ಕನಸಲ್ಲ...
ಸಿನೇಮಾವೂ ಅಲ್ಲ...
ದಾಂಪತ್ಯ ಏನೋ.. ಹೇಗೋ .. ಆಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ ಅಂತ ಈಗ ಇಲ್ಲ....
ಇದು.. ನಾವು ಬೆಳೆಸಿದಷ್ಟು ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ...
ಬೆಳೆಸಿದ ಹಾಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ..
ಕಾಲ ಈಗ ಬದಲಾಗಿದೆ..
ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಏನು ಬೇಕೊ.. ಅದನ್ನು ಕೊಡುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಗಂಡಿಗಿರಬೇಕು..
ಅವಳು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊಗಳಿಕೆ..
ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವದು..
ಕೆಲವು ರಸಿಕ ಮಾತುಗಳು... ಎಲ್ಲವೂ ಇರಬೇಕಪ್ಪಾ...
ಪ್ರಾಯ ಬಂದಾಗ ಮದುವೆ ಹಕ್ಕು ಒಂದೇ ಅಲ್ಲ..
ಒಂದು ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಕೂಡ..
ಉಪದೇಶ ಮಾಡುವದರಿಂದ..ಪ್ರವಚನ ಕೇಳುವದರಿಂದ..
ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಹೂವು .. ಹಣ್ಣು ಆಗೋದಿಲ್ಲ..
ಬದುಕು ಸಿನೇಮಾ ಹಾಡಲ್ಲ...
ನಾನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಇಬ್ಬರೂ ಓದಿ.. ನೋಡಿ..
ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ನಮಗೆ ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿ ಕೊಡಿ..."
ನಾಗುವಿನ ಮಾತು ಹುಡುಗನಲ್ಲಿ ಬಹಳ ನಾಟಿತು...
ನಾವು ಅದೇ ದಿನ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ತಿರುಗಿ ಬಂದೆವು..
ಬರುವಾಗ ನಾಗು..
"ಅಲ್ವೊ ಪ್ರಕಾಶು...ಆ ಹುಡುಗನ ಬಳಿ..
ಹೆಣ್ಣೆಂದರೆ ಪ್ರಕೃತಿ..
ಬೇರು ಗೊಬ್ಬರ ಅಂದರೆ ಅವನಿಗೇನು ಅರ್ಥ ಆಗ್ತದೋ..?
ಪ್ರಕೃತಿ.. ಹಸಿರು.... ಚಿಗುರು..
ಇದೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಕೊ ಮಾರಾಯಾ.."
ಅಂತ ನೆಗೆಯಾಡಿದ...
ನನಗೂ ನಗು ಬಂತು...
ಕಳೆದವಾರ ಶಾರಿಯ ಫೋನ್... !!
ನನ್ನಾಕೆ ಶಾರಿಯ ಫೋನ್ ಎಂದರೆ ಓಡೋಡಿ ಬರುತ್ತಾಳೆ...
ನಾವೆಲ್ಲ ಶಾರಿಯ ದೊಡ್ಡ ಫ್ಯಾನ್.. !
ಸ್ಪೀಕರ್ ಫೋನ್ ಚಾಲೂ ಮಾಡಿ
"ಹಲ್ಲೋ.. ಶಾರಿ.. ಏನು ವಿಷಯ?"
"ಪ್ರಕಾಶು...!!!!
ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿ ಕಣೊ...!!
ಮಗಳಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಾಗಿದೆ..!
ಇದೆಲ್ಲ ನಿನ್ನಿಂದ ಆಯ್ತು ಕಣೊ...
ನೀನು ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಏನು ಹೇಳಿದ್ಯೋ..?..!!
ಏನು ಮಾಡಿದ್ಯೊ.!!.
ಅಂತೂ.. ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿ ಬಂತು ಕಣೊ...!!
ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ನೀನೇ.... ಕಾರಣ... ನೋಡು.. !!!!
ನನ್ನಾಕೆ ಬಿದ್ದೂ .. ಬಿದ್ದು..ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು...!
"ಅಯ್ಯೊ..!!
ಅಯ್ಯೊ ....ಶಾರಿ ...!
ಹೀಗೆಲ್ಲ ಹೇಳಬೇಡ್ವೆ... !!
ಜನ ಅಪಾರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೋತಾರೆ...!!.."
"ಹೇಳುವವರಿಗೇನೋ... ? !
ನಾಲಿಗೆಗೆ ಎಲುಬಿಲ್ಲವಲ್ಲ.. ಏನು ಬೇಕಾದ್ರೂ ಹೇಳ್ತಾರೆ...!
ನೀನು ದೊಡ್ಡ ಶರೀರದವ...!
ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಏನೂ ಇರೋದಿಲ್ಲ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಕಣೋ..!! "
ನಾನು ಲಗು ಬಗೆಯಿಂದ ಮಾತು ಕಟ್ ಮಾಡಿ ಫೋನ್ ಇಟ್ಟೆ...
ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಹೊಸ ವಿಷಯ ಸಿಕ್ಕಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು...!
" ಏನ್ರೀ ಇದು...? !!
ಹೊಸ ವಿಷಯ..?.. !! "
ಕಾಲೆಳೆಯಯುತ್ತ ನಗು ಶುರು ಮಾಡಿದಳು...
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಣ್ಣನ ಫೋನ್..!
"ಪ್ರಕಾಶು...
ಶಾರಿ ಮಗಳದು ಹೊಸ ಸುದ್ಧಿಯಂತಲ್ಲಪ್ಪಾ...!!
ಎಂಟು ತಿಂಗಳಿಂದ ಆಗದೇ ಇದ್ದದ್ದು ..
ನೀನು ಹೋಗಿ ಏನು ಮಾಡಿದ್ಯೋ...?.. !! .."
"ಅಯ್ಯೋ ..
ಅಣ್ಣಯ್ಯಾ..!!.
ನಾನು ಏನೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ..!
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಾಗು ಮಾಡಿದ್ದು...!!.."
ನನ್ನಾಕೆ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದೂ..... ಬಿದ್ದೂ ನಗಲಿಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದಳು....
ಅಯ್ಯೋ ರಾಮ...!! ಈ ಶಾರಿ....
ಊರ ತುಂಬ ಡಂಗುರ ಸಾರಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳಾ.. !!
(ಶಾರಿಯ ಅವಾಂತರ ಇನ್ನೊಂದಿದೆ..)
ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಿ...
