ಈ ಮಾತನ್ನು ಯಾರಾದರೂ.. ಮರ್ಯಾದಸ್ಥರ ಮುಂದೆ ಹೇಳಿದಿದ್ರೆ... ಏನು ಗತಿ..?

ಶಾರಿಯ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಕಾರು ನಿಂತಾಗ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಯಯಾಗಿತ್ತು....

ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಂಡಿದ್ದು ಮನೆ ತುಂಬಾ ಜನ....

ಎಲ್ಲರೂ ಮಾತನಾಡಿಸುವವರೆ...!

ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರಾದವರು..

"ಆರಾಮಾ...? ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀಯೇನಪ್ಪಾ..?

ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣವರು...

"ಮಾಮಾ... ಚಿಕ್ಕಪಾ...ಅಣ್ಣಾ.!" ಅಂದರು...

ಎಲ್ಲರೂ ಬಾಯಿತುಂಬಾ ಮಾತನಾಡಿಸಿದರು...

ಅವರೆನ್ನಲ್ಲ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ...

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳೊಬ್ಬಳು ಎರಡು ಹಿತ್ತಾಳೆಯ ತಂಬಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಇಟ್ಟು ನಮಗೆಲ್ಲ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದಳು...

"ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಬಾಯಾರಿಕೆಗೆ ಏನು ತರಲಿ...?

ಟೀ, ಕಾಫೀ, ಮಜ್ಜಿಗೆ...?.."

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಶಾರಿ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿದಳು.....

" ಪ್ರಕಾಶನಿಗೆ " ಮಜ್ಜಿಗೆ " ಎಂದರೆ ಪ್ರೀತಿ"

ನಾವೆಲ್ಲ ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆದು ಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮಜ್ಜಿಗೆ ಬಂತು...

ತೆಳ್ಳಗಿನ..ತಂಪಾದ .....ಶುಂಠಿ, ನಿಂಬೆ ಹಣ್ಣಿನ ...
ಸೊಗಸಾದ ಸುವಾಸನೆಯ ರುಚಿಯ ಮಜ್ಜಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು....

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಹಿರಿಯರೊಬ್ಬರು...

"ತಮ್ಮಾ... ನಾವೆಲ್ಲ ಹತ್ತಿರದ ಸಂಬಂಧಿಕರ ಮನೆಯವರ ಮದುವೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಹೋಗ ಬೇಕಾಗಿದೆ...

ಶಾರೀ, ಗಣಪ್ತಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ... ಏನೂ ಸಂಕೋಚ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಡಿ...

ನಿಮ್ಮಮ್ಮ, ಅಣ್ಣ ನಮಗೆ ತುಂಬಾ ಪರಿಚಯ...ರಾತ್ರಿ ಮದುವೆ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು..

ನಾಳೆ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ..."

ಬಹಳ ವಿನಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಹೇಳಿದರು..

"ನಮಗೇನೂ ಸಂಕೋಚವಿಲ್ಲ ನೀವು ಹೋಗಿ ಬನ್ನಿ..." ಎಂದೆ....

ಅವರೆಲ್ಲ ಎರಡು ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಮದುವೆಗೆ ಹೊರಟರು....

ಶಾರಿಯ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಆಶೀಷನಿಗೆ ಆಡಲು ಕರೆದು ಕೊಂಡು ಹೋದರು...

ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರೂ ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದರು...

ಸಂಸ್ಕಾರವಿದೆ....

ಮಗನಿಗೆ ಅಪ್ಪನೆಂಬ ಭಾವ ಜಾಗ್ರತವಾಯಿತು....

"ಶಾರಿ... ನಿನ್ನ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರನ್ನು ನನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ಕೊಡ್ತಿಯೇನೆ...?

ಬೀಗಿತ್ತಿ ಆಗ್ತಿಯೇನೆ...??
ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತದೆ..." ಎಂದೆ.

"ಪ್ರಕಾಶಾ... ಮದುವೆಗೆ...

ಫ್ರೆಂಡು.. ಗೆಳೆತನಕ್ಕೆ...

ಲವ್ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇರ್ತಾರೆ..

ಬೇಕದಷ್ಟು ಜನ ಸಿಕ್ತಾರೆ ಕಣೊ...

ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರೇ ಹುಡ್ಕೊತಾರೋ...
ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅಣ್ಣನಾಗಿ.., ತಮ್ಮನಾಗಿ ನಿನ್ನ ಮಗ ಇರಲಿ...

ಆ ಭಾವ ಸಂಬಂಧ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಇರ್ತದೆ....

ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ನೀನು ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಮಾತಾಡಿದೆಯಲ್ಲಾ.....!!...!!

ಎಷ್ಟು ಸಂತೋಷ ಆಯಿತು ಗೊತ್ತಾ..?

ಈ ಖುಷಿ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಆಗಲಿ..."

ನನಗೂ ಹೌದೆನಿಸಿತು....

ಗಣಪ್ತಿಯವರೂ ಮಾತು ಶುರು ಮಾಡಿದರು...

ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬಗೆಗೆ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಕೇಳಿದರು...

"ಪ್ರಕಾಶಾ... ನಾವೂ ಕೂಡ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆವು.....

ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ..."

ನನಗೆ ಬಹಳ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು...

"ಹೌದಾ... ಯಾವಾಗಾ...? ಯಾಕೆ..?"

"ಅದೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಥೆ.... ಆಗ ನನ್ನ ದೊಡ್ಡಪ್ಪನ ಮಗ ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ನೌಕರಿ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ...

ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿ ನಮ್ಮನ್ನು "ಹನಿಮೂನಿಗೆ" ಅಂತ ಕರೆದಿದ್ದ..."

"ಹೌದನೇ .. ಶಾರಿ...? ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಗೆ ಹನಿಮೂನಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ಯೇನೆ...?"

"ಅಯ್ಯೋ.... ಹನಿಮೂನು ಅಂದರೆ ಏನೋ ಅಂದ್ಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ....!! ಮಾರಾಯಾ...!!

ಇವರು ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಿನಿ ಅಂದಾಗ ನಂಗೆ ಸ್ವರ್ಗ ಸಿಕ್ಕಿದಷ್ಟು ಖುಶಿಯಾಗಿತ್ತು...

ಇಡೀ ಊರತುಂಬಾ ಹೇಳ್ಕೋಂಡು ಕುಣಿದಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.."

"ಆದರೂ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆನೇ ನೀವು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹನಿಮೂನಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದು ಅಂದರೆ ಭಾರಿ ಜೋರ್ ಇದ್ದೀರಿ ಬಿಡಿ..."

"ಅಯ್ಯೋ .. ಆ .. ಹನಿಮೂನು ಅಂತ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಿ..

ಯಾಕೆ ಸುಸ್ತಾಗ ಬೇಕಿತ್ತು..? ಮಾರಾಯಾ...!

ಇಲ್ಲೇ ಸಿರ್ಸಿ ಪೇಟೆ ಇರ್ಲಿಲ್ವಾ..?

ಹನಿಮೂನು ಅಂದ್ರೆ ನಾನು ಏನೋ ಅಂದ್ಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.."

ಮತ್ತೆ ಅದೇ ರಾಗ ಎಳೆದಳು....

"ಹನಿಮೂನು ಅಂದ್ರೆ ಏನು ಅಂದ್ಕಂಡಿದ್ದಿ...?"

ಶಾರಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಸಾಕಿತ್ತು....

"ಪ್ರಕಾಶಾ... ಈ ಹನಿಮೂನು ಅಂದ್ರೆ ಎಂಥದೋ ಅಂದಕಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ...

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಐದು ಗಂಟೆಗೆ ಎಬ್ಬಿಸಿ...

ಲಾಲ್ ಬಾಗ್ ತೋರಿಸಿದ್ರು... ವಿಧಾನ ಸೌದಾ ತೋರಿಸಿದ್ರು...

ಕಬ್ಬನ್ ಪಾರ್ಕ್ ತೋರಿಸಿದ್ರು...
ಟೌನ್ ಹಾಲ್ ತೋರಿಸಿದರು.."

ಆಮೇಲೆ...?

"ಅದ್ಯಾವದೋ ಹೋಟ್ಲಲ್ಲಿ ಚಹ ಕುಡಿಸಿದ್ರು...

ಬಸ್ಸಿಗೆ ಆಟೋಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಖರ್ಚಾಗ್ತದೆ..

ಅಂತ ನನ್ನನ್ನು ನಡೆಸಿಯೇ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋದ್ರು...
ನಡೆದೂ... ನಡೆದೂ... ಕಾಲು ನೋವು ಬಂತು ಮಾರಾಯಾ...!"

"ಖುಷಿಯಾಗಲಿಲ್ವೇನೆ...?"

"ರಾಮಾ... ರಾಮಾ...!!
ಆ ಬಿಸಿಲು... ಸೆಖೆ... ಬೆವರು....!!
ಓಡಾಡೋ ಹಾಗಿದ್ರೆ ಸಿರ್ಸಿಯಲ್ಲೇ ಓಡಾಡ ಬಹುದಿತ್ತು...!!

ಬೇಗಳೂರಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು..?

ಇನ್ನು ಆ ಲಾಲ್ ಬಾಗ್... ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ಬೆಟ್ಟ ಇದ್ದಾಂಗೆ ಇದೆ..."

ಗಂಡನ ಮುಖ ನೋಡಿದಳು...

"ಅಂದರೆ ಹನಿಮೂನು ಮಜಾ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನು..."

"ಅದೆಂಥಾ ಹನಿಮೂನು ಕಣೊ... ??

ನಾನು ಹನಿಮೂನು ಅಂದ್ರೆ ಎಂಥದೋ ಅಂದ್ಕಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ..."

ಮತ್ತೆ ಗಂಡನ ಮುಖ ನೋಡಿದಳು...

ಗಣಪ್ತಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೋಪ ಹತ್ತಿತು...

"ನೋಡೊ ಪ್ರಕಾಶಾ.... ಹನಿಮೂನು ಅಂದ್ರೆ .. ಇನ್ನು.. ಎಂಥದೋ..?

ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ.. ಇನ್ನೂ.. ಎಂತಾ ಮಾಡ್ಬೇಕಿತ್ತೊ..?

ಬೆಂಗ್ಳೂರೆಲ್ಲ ಸುತ್ತಾಡಿಸಿದೆ... ಹೋಟಲ್ಲಿ ಟೀ ಕುಡಿಸ್ದೆ...

ಇನ್ನು ಎಂಥಾ ಮಾಡ್ಬೇಕಿತ್ತೊ..? ನೀನೇ ಹೇಳು..."

ನನಗೆ ಪಿಕಲಾಟಕ್ಕೆ ಶುರುವಾಯಿತು...

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಶಾರೀಯೇ ಶುರು ಮಾಡಿದಳು..

"ಆ ಪ್ರಕಾಶನಿಗೆ ಎಂಥ ಗೊತ್ತಿದೆ...ಅಂತ ಅವನಿಗೆ ಕೇಳ್ತೀರಿ...?

ಅವನಿಗೆ.. ಸರಿಯಾಗಿ ಚಡ್ಡಿ ಹಾಕೊಳ್ಳಿಕ್ಕೆ ಬರೋದಿಲ್ಲವಾಗಿತ್ತು...

ಬೆಳಗಿಂದ ಸಾಯಂಕಾಲ.. ಆ.. ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ..

ಆ ರಣ ಬಿಸಲಲ್ಲಿ..,

ಬಾಯಾರಿಕೆ... ಕಾಲು ಸುಡ್ತಿತ್ತು... ಆ ಸೆಖೆಯಲ್ಲಿ...
ಅದೆಂಥಾ ಹನಿಮೂನು...?

ಕೆಂಡದ ಒಲೆ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ.. ಬದನೆಕಾಯಿ ಸುಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಸುಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದೆ ಮಾರಾಯಾ..!!"

"ಒಟ್ಟೂ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಹನಿಮೂನು ಮಾಡಿದ್ರಿ... ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ...?"

"ನಾಲ್ಕು ದಿವಸ ಕಣೋ...
ಇಲ್ಲಿ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಗದ್ದೆ ನೆಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದ್ರೂ ಅಷ್ಟು ಸುಸ್ತಾಗ್ತಿರಲಿಲ್ಲ...

ಅಷ್ಟು ಸುಸ್ತು ಮಾಡಿಬಿಟ್ರು...
ಆ ಬಿಸಲಲ್ಲಿ ಒಡಾಡಿಸಿ..

ಹನಿಮೂನು ಅಂದ್ರೆ ಎಂಥದೋ ಅಂದ್ಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ..."

ಮತ್ತೆ ಅದೇ ರಾಗ ಎಳೆದಳು... ಗಂಡನ ಮುಖ ನೋಡುತ್ತಾ....

ನನಗೆ ಕುತೂಹಲ ತಡೇಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ...

" ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ಓಡಾಡಿ... ಈ ಹನಿಮೂನು ಮುಗಿಸಿ...
ಎಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಬರ್ತಿದ್ರಿ...?

ರಾತ್ರಿ ಎಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಮಲಗ್ತಿದ್ರಿ...?"

"ದಿನವೆಲ್ಲ ಆ ಕೆಟ್ಟ ಬಿಸಲಲ್ಲಿ ನಡೆದಾಡಿಸಿ...

ಸಾಯಂಕಾಲ ಮನೆ ಬಂದು ಮಲಗಿದರೆ ಸಾಕಪ್ಪ ಅನಿಸ್ತಿತ್ತು...

ಎಷ್ಟೊತಿಗೆ ಹಾಸಿಗೆ ನೋಡ್ತೀನೋ..!
ಮಲಗ್ತೀನೋ ಅನ್ನಿಸಿ ಬಿಡ್ತಿತ್ತು.. ಮಾರಾಯಾ...!!

ಈ ಜನ.. ಮದುವೆ ಆದಮೇಲೆ ಹನಿಮೂನಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹೋಗ್ತಾರೆ...?

ಅಲ್ಲ.. ಯಾಕೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು ಮಾರಾಯಾ...?

ಆರಾಮಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಣ್ಣಗೆ ಇರ್ಲಿಕ್ಕೆ ಆಗೋದಿಲ್ವಾ...?

ಯಾರಾದ್ರೂ ಮದುವೆಯಾದವ್ರು ...
ಹನಿಮೂನಿಗೆ ಹೋಗ್ತೇವೆ ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ ನಗು ಬರ್ತದೆ ನೋಡು...

ಅಲ್ವೂ.... ಪ್ರಕಾಶಾ .. !
ನೀನು ಹನಿಮೂನಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ಯಾ?

ನೀವು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹನಿಮೂನಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ರಿ...?"

"ನಾವು ಹನಿಮೂನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗ್ಲಿಲ್ಲ ಮಾರಾಯ್ತಿ...

ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಹನಿಮೂನು ಮಾಡಿದೆ"

ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮುಖನೋಡಿದೆ...

ನಗುವನ್ನು ತಡೆಹಿಡಿದು ಕೊಳ್ಳಲಾಗದೆ ಬುಸಕ್ಕನೆ ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಲು....

"ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹನಿಮೂನಾ ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ...?

ನೀವು "ಗೋಮಟೇಶ್ವರ " ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ರಂತೆ.... ಹನಿಮೂನಿಗೆ...!!
ನನಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ......
ಪೇಟೆ .. ಬೀದಿ... ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡಿಸಿ...
ಅಂಥಹ ಧರಿದ್ರ ಸೆಖೆಯಲ್ಲಿ...
ಹನಿಮೂನ್ ಮಾಡಿದ್ರು ಮಾರಾಯಾ....!!
ನೆನಪಾದರೆ ಸಾಕೋ... ಸಾಕು.. ಮಾರಾಯಾ..!!."

ನಾವೆಲ್ಲರೂ ನಕ್ಕು ನಕ್ಕು ಸುಸ್ತಾದೆವು...

ಶಾರೀ.... ಗಣಪ್ತಿನೂ ..ನಕ್ಕರು ...

ನಾವೂ ನಕ್ಕೇವು....

ಕಾರಣ .. ಬೇರೆ..ಬೇರೇಯೇ ಇತ್ತು...

ರಾತ್ರಿವರೆಗೆ ಅದು ಇದೂ ಮಾತಾಡುತ್ತ.. ಊಟ ಮಾಡಿ ಮಲಗಿದೆವು...

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾಷ್ಟಾಕ್ಕೆ ಮಗೆಕಾಯಿ ತೆಳ್ಳೆವು" ಮಾಡಿದ್ದರು..

ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪಟ್ಟಾಗಿ ತಿಂದು .."ಹೋಗಿ ಬರ್ತೇವೆ" ಎಂದು ಕಾರು ಹತ್ತಿದೆವು...

ನಮ್ಮನ್ನು ಕಳಿಸಲು ಬಂದ ಶಾರಿ..

ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡ್ತಿದ್ದಳು...

ನನ್ನನ್ನು ನೋಡ್ತಾಳೊ..??

ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನೋ... ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ...!!

"ಅಲ್ವೋ ಪ್ರಕಾಶಾ...
ನೀನು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋದದ್ದು ಒಳ್ಳೆದಾಯ್ತು... !!
ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ರೈತ ಆಗಲಿಲ್ಲ...!!."

"ಯಾಕೆ ಶಾರಿ..? ರೈತ ಆದ್ರೆ ಏನಾಗ್ತಿತ್ತು..?"

ಅಲ್ಲಪ್ಪಾ..! ಪುಣ್ಯಾತ್ಮಾ...!!
ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ ಮಾರಾಯಾ...?

ನೀನೇ ... ಒಂದು ಕ್ವಿಂಟಾಲ್ಲು ತೂಗ್ತೀಯಾ...!

ಅಡಿಕೆ, ಭತ್ತ... ಹಾಕ್ಕೊಂಡು...
ಸಿರ್ಸಿ ಮಾರ್ಕೆಟ್ಟಿಗೆ ಏನು ತಗೊಡು ಹೋಗ್ತಿದೀ..??
ಪಾಪ ಆಎತ್ತುಗಳ ಗತಿ ಏನು...?
ಪ್ರಾಣಿ ಹಿಂಸೆ ಆಗಿ ಬಿಡ್ತಿತ್ತು ಪುಣ್ಯಾತ್ಮಾ...!

ನೀನು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದು ಒಳ್ಳೆದಾಯ್ತು ನೋಡು..."

ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಗಣಪ್ತಿಗೆ ಕೋಪ ಬಂದಿತು...

"ಶಾರೀ ...ಎಂಥಹ ಮಾತು ಅಂತ ಆಡ್ತೀಯಾ ಮಾರಾಯ್ತಿ...?

ಈ ಮಾತನ್ನು ಪ್ರಕಾಶನ ಮುಂದೆ ಹೇಳಿದೆ ... ಸರಿಯಾಯ್ತು.....

ಇಂವ ಏನು ಹೇಳಿದ್ರೂ ಬೇಜಾರು ಮಾಡ್ಕೋಳೊಲ್ಲ..

ಯಾರಾದ್ರೂ ... ಮರ್ಯಾದಸ್ಥರ ಮುಂದೆ ಹೇಳಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ.. ಏನು ಗತಿ..?

ಏನು ಕಥೆ..?
ನಿನು ಸುಮ್ನೆ ಇರು ಮಾರಾಯ್ತಿ...!!"

ನಾನು ನಗು ಬರದೇ ಇದ್ದರೂ ಹುಳಿ ನಗು ನಕ್ಕು...

ಟಾಟಾ ಮಾಡಿ ಮುಂದೆ ಹೊರಟೇವು...

ನನ್ನಾಕೆ ನನ್ನ ಬಳಿ ಮೆಲ್ಲನೇ ಹೇಳಿದಳು...

"ನಿಮ್ಮ ಶಾರಿ ನನಗೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟ ಆದ್ರು ಕಣ್ರೀ..

ಎಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯವ್ರು..!!

ಹ್ರದಯವಂತರು.. ಚಿನ್ನದಂಥಹ ..ಮನಸ್ಸಿನವರು..!!
ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗುತ್ತದೆ....!!

ನಾನಿನ್ನೂ ..... ಶಾರಿಯ... ಮನೆಯ...
ಗುಂಗಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ....

ರಸ್ತೆಯನ್ನೇ.. ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ.....

ಬೆಂಗಳೂರಿನ ರಸ್ತೆಯ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿತ್ತು...

ಹಳ್ಳಿಯ... ಮಣ್ಣಿನ ರಸ್ತೆಯ .....
ತಗ್ಗು.., ಗುಂಡಿಗಳನ್ನು ...
ಓರೆ ...ಕೋರೆಗಳನ್ನು...

ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಹಸಿರು.. ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು....
ದಾಟಿ....

ಕಾರು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು....

ಹಿಂದೆ.. ಧೂಳೆಬ್ಬಿಸುತ್ತ......

( ಚಂದದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳಿವೆ.... ..
ದಯವಿಟ್ಟು ಓದಿ...)