..... ಬೇಲಿ .....

"ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು  ... 
ಹೇಗೆ ಮಾಡಬೇಕು ಗೊತ್ತಾ ?

ನಮ್ಮವರ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳನ್ನು..
ನಮ್ಮ 
ಪ್ರೀತಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಕು..

ಅಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಮಾಡಿದರೆ..
ಎಲ್ಲ 
ಸಂಬಂಧಗಳು ಮಧುರವಾಗಿರುತ್ತವೆ..."

ಹುಡುಗ 
ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಸಭಿಕರತ್ತ ನೋಡಿದ,..

"ವಿಚ್ಛೇಧನಗಳು 
ಯಾಕೆ ಆಗುತ್ತವೆ ಗೊತ್ತಾ ?.... 

ನಮ್ಮ ಸಂಗಾತಿ ....
ನಮಗಾಗಿ ಹೀಗಿರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಸ್ವಭಾವ...

ಸಂಗಾತಿ ಬಗೆಗಿನ
ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು..

ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳ ಬದಲಾಗಿ ....
ನಾವೇನು ಮಾಡಬೇಕು 
ಎನ್ನುವದನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತೇವೆ...

ಸಂಗಾತಿ ಬಗೆಗಿನ 
ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಮರೆತು....
ನಮ್ಮ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳೇ ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತವೆ..."

ಎಷ್ಟು ಚಂದ ಮಾತಾಡ್ತಾನೆ ಈ ಹುಡುಗ.. !

ಹುಡುಗ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿದ್ದ...
ಬುದ್ಧಿವಂತ...

ಯಾಕೋ ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಕು ಅನ್ನಿಸ್ತು...

ನಿಜ ಹೇಳ್ತೀನಿ..
ಬಹಳ ನಾಚಿಕೆ.. ಆತಂಕ ಆಯ್ತು..

"ನೀವು ಬಹಳ ಚಂದ ಮಾತಾಡ್ತೀರಿ...!!.. "

ಹುಡುಗನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಿನುಗುತ್ತಿದ್ದವು..

"ತುಂಬಾ ಜನ 
ಅಭಿನಂದನೆ ಹೇಳಿದ್ರು...

ಆದರೆ ....
ಅತ್ಯಂತ ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ..."

"ಯಾಕೆ...?"

"ಚಂದ 
ಅಂದರೆ ನನಗೆ ಬಲು ಇಷ್ಟ..

ಚಂದಿರನಂತೆ 
ಚಂದ ಇದ್ದವರು ಮತ್ತೂ ಇಷ್ಟ..!

ನೀವು ಚಂದ ಇದ್ದೀರಿ....".. 

ಈ ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ಆಗುವಷ್ಟು ಎಡವಟ್ಟುಗಳು ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ...!

ಏನೇನೊ ಮಾತನಾಡಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ...

ಆಗಲಿಲ್ಲ..

ಅಲ್ಲಿ 
ನಿಲ್ಲಲಾಗದೆ ಓಡಿಹೋಗಿಬಿಟ್ಟೆ...!

ಹುಡುಗ ಓದಿನಲ್ಲೂ ಮುಂದು...
ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ನೋಡುವದು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು...

"ಯಾಕೆ ....
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಬಾರದು...?"

ನಾನು ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿದೆ..

ಹಾಳಾದ್ದು ...
ಈ ಎದೆಯ ಢವ.. ಢವ...!
ಮಾತನಾಡಲು  ಕೊಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ  ನೋಡಿ...!

"ಒತ್ತಾಯವಿಲ್ಲ..
ಬೇಸರವಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡಿ..."

"ಬೇಸರವೇನಿಲ್ಲ..
ಜನ ಅಪಾರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಅಂತ..."

"ಅಯ್ಯೋ..
ಈ ಜನಕ್ಕೇನು...?

ಅವರಿರೋದೆ ಕೊಂಕು.. ಡೊಂಕು  ಹೇಳೋಕೆ...

ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು..
ಹೃದಯ ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿದ್ದರೆ ಸಾಕು..

ಚಂದದ ಸ್ನೇಹ ನಮ್ಮದಿರಲಿ.."

ಎಷ್ಟು ಖುಷಿ ಆಯ್ತು ಗೊತ್ತಾ !

ಅವತ್ತು..
ದಿನವಿಡಿ ಹಾಡು ಗುನುಗುತ್ತಿದ್ದೆ...

ಹುಡುಗ ಬಹಳ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ..

ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ನೋಟ್ಸ್ ಕೊಡುವದು..
ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕೊಡುವದು...

ಅವನ ತುಂಟತನ ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು..

"ಹುಡುಗಿ..
ಒಂದು ಮಾತು ಕೇಳ್ತೀನಿ..."

"ಕೇಳು.."

"ನೀನು 
ಹೆಣ್ಣು ಅಂತ ... 
ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ  ನಿನಗೆ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು  ಯಾವಾಗ...?"

ಆತನೇನೊ 
ನಿರಾಳವಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿಬಿಡ್ತಿದ್ದ..

ನನಗೆ 
ನಾಚಿಕೆಯಾಗಿ..
ಮುದುಡಿ ಮುದ್ದೆಯಾಗಿ ಬಿಡ್ತಿದ್ದೆ..

"ಹೆಣ್ಣಿನ ಬಳಿ 
ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಚಂದ ಇದೆ ಮಾರಾಯ್ತಿ...!!... "

"ಏನೇನು ಚಂದ..?... "

"ನಾಚಿಕೆ ..
ಕೋಪ..
ಕೊಂಕು ನೋಟ...
ನಗು.. 
ಕಿರು ನಗು..!

ಬೇಸರವಾದಾಗ.. 
ತುಟಿ 
ಕಚ್ಚುತ್ತ ಇರ್ತೀಯಲ್ಲ... 
ಅದೂ ಕೂಡ ಚಂದ ಕಣೆ...!!... "

ನನಗೆ ಹೇಗೊ.. ಹೇಗೊ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು...

" ನನ್ನ 
ಹುಚ್ಚು ಹುಚ್ಚು ಪ್ರಶ್ನೆ 
ನಿನಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗ್ತದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತು..

ದಿನಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯಾದರೂ ನಿನ್ನ ನಾಚಿಕೆ ನೋಡಬೇಕು..
ಹಾಗಾಗಿ ಎಡವಟ್ಟು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳ್ತೀನಿ..

ಹುಡುಗಿ...
ಈ ನಿನ್ನ ನಾಚಿಕೆ ಇದೆಯಲ್ಲ..!

ವಾಹ್..!!

ನಿನ್ನ ನಾಚಿಕೆಯ ಅಭಿಮಾನಿ ನಾನು ಕಣೆ..."

ನನಗೆ ಮತ್ತೂ ನಾಚಿಕೆ ಆಯ್ತು..

ನಮ್ಮ ಭೇಟಿ...
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮಾತುಕತೆ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹರಡಿತು..

ಅದು..
ಕಾಲೇಜಿನ ಕೊನೆಯ ವರ್ಷದ ಕೊನೆಯ ದಿನಗಳು...

ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲರು ನಮ್ಮನ್ನು ಕರೆಸಿದರು..

ಹುಡುಗ ಎದೆಯುಬ್ಬಿಸಿ ಹೇಳಿದ..

"ನಾವಿಬ್ಬರೇ 
ಮಾತನಾಡುತ್ತೇವೆ ನಿಜ..
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರದು ಪವಿತ್ರವಾದ ಸ್ನೇಹ..

ಆದರೆ ಎಂದೂ ಕೆಟ್ಟ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದವರಲ್ಲ.."

ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ನಾನೂ ಸಹ "ಹೂಂ" ಅಂದೆ... 

"ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿ.. 
ಒಬ್ಬಹುಡುಗನ  
ಭೇಟಿ.. 
ಸ್ನೇಹವನ್ನು .. ಕೇವಲ ಸ್ನೇಹ ಅಂತ ಯಾರೂ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ..

ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹವನ್ನು ಕಾಲೇಜಿನ ಆವರಣದ ಹೊರಗಡೆ ಇಡಿ..

ನಿಮ್ಮಿಂದಾಗಿ 
ಕಾಲೇಜಿನ ವಾತಾವರಣ ಹಾಳಾಗುವದು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ..."

ಹುಡುಗ 
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸಂಘದ ನಾಯಕನಾಗಿದ್ದ..

ಸಮಾಜವಾದ.. 
ಸಮಾನತೆ  
ನಮ್ಮ ದೇಶ... 
ಅಂತೆಲ್ಲ 
ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಬಗೆಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವವನಾಗಿದ್ದ..

ಹುಡುಗ ಅಂದು ಯಾಕೋ ಮುಖ ಬಾಡಿಸಿಕೊಂಡು  ಕುಳಿತಿದ್ದ.. 

"ಹುಡುಗಿ..
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರದು ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ನೇಹ ಅಲ್ಲವಾ ?"

"ನಿಜ"

"ನಮ್ಮ 
ಮನೆಯ ಹಿರಿಯರು ನಮಗೆ  ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ..

ಹಿರಿಯರ 
ಆ ಸಂಸ್ಕಾರದ ಬೇಲಿ ನಮಗಾಗಿ..
ನಮ್ಮ ಒಳಿತಿಗಾಗಿ.. 

ಅವರು ಕೊಟ್ಟ 
ಸ್ವಾಂತಂತ್ರ್ಯ... 
ಬೇಲಿಯನ್ನು  ಹಾರುವದಕ್ಕಲ್ಲ...

ಒಪ್ಪುವ ಮನಸ್ಸಿಗಿಂತ..

ಬಯಸುವ  ದೇಹಕ್ಕಿಂತ ... 

ನಮಗೆ ನಾವೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡ .. 
ನೀತಿ..
ನಿಯತ್ತು .. ಬಲು ದೊಡ್ಡದು..

ನಿನ್ನ 
ಚಂದದ ಸ್ನೇಹವನ್ನು  ಯಾವಾಗಲೂ ಮರೆಯುವದಿಲ್ಲ.."

ಹುಡುಗ ಮತ್ತಷ್ಟು ಇಷ್ಟವಾದ..

ಬದುಕೇ ಹೀಗೆ..
ಓಡುವ ಅದರ ವೇಗ ಗೊತ್ತೇ ಆಗುವದಿಲ್ಲ..

ಹುಡುಗನ ಭೇಟಿ..
ಅವನ ತುಂಟಾಟದ ಮಾತುಗಳು..

ನಾನು ನಾಚಿಕೆ ಪಟ್ಟಿದ್ದು..
ಆತ ಕಣ್ ತುಂಬಾ ... 
ನನ್ನ ನಾಚಿಕೆಯನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದುದು..

ಅಪ್ಪ ನೋಡಿದ ಹುಡುಗನೊಂದಿಗೆ
ನನಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದು..

ಮುದ್ದಾದ  ಪಾಪುವಾಗಿದ್ದು... 
ಇವೆಲ್ಲ ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯ ಘಟನೆಯಂತಿದೆ..

ಮೊನ್ನೆ...
ನನ್ನ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಯಾವುದೋ ಸರಕಾರಿ ಕೆಲಸವಾಗಬೇಕಿತ್ತು...

ಲಂಚವಿಲ್ಲದೆ ಯಾವ ಕೆಲಸವೂ ಆಗುವದಿಲ್ಲವಲ್ಲ..

ಅಲ್ಲಿ 
ಈ ಹುಡುಗ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ..
ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದ..
ನನ್ನ ಯಜಮಾನರಿಗಂತೂ ಅವನ ಬಗೆಗೆ ಬಹಳ ಗೌರವ ಹುಟ್ಟಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು..

ಅವನೀಗ ದೊಡ್ಡ ಅಧಿಕಾರಿ..

ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದ ನನ್ನನ್ನು  ಮಾತನಾಡಿಸಿದ..

"ಸರ್...
ನಿಮ್ಮ ಮಡದಿ ಇದ್ದಾಳಲ್ಲ..

ನನ್ನ ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತಳು..
ತುಂಬಾ ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣ... ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಜೋಡಿ ಅಪರೂಪದ ಜೋಡಿ..."

ನನ್ನ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಮತ್ತೂ ಖುಷಿಯಾಯಿತು..

ಅಂದಿನಿಂದ ಆತನ ಸಂಪರ್ಕ ಮತ್ತೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯಿತು..

ತನ್ನ ಮಡದಿ..
ಸಂಸಾರವನ್ನೂ ಪರಿಚಯಿಸಿದ...

ದಿನಾಲೂ ಫೋನ್...
ಹರಟೆ... ಮಾತುಕತೆ... ನಗು... !

ಆತ ಬದಲಾಗಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ...
ಥೇಟ್ ಅದೇ ಕಾಲೇಜಿನ ಹುಡುಗ...!

ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಕುಟುಂಬಗಳ ಭೇಟಿ ಶುರುವಾಯಿತು..

ನನ್ನ ಯಜಮಾನರ ಅನೇಕ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು..
ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ..

ಅಂದು 
ಆತನೊಬ್ಬನೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದ..
ಯಾವುದೋ ಕಾಗದ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ನನ್ನವರಿಗೆ ಕೊಡಲು..

ನನ್ನವ ಆಗಲೇ ಹೊರಗಡೆ ಹೋಗಿಯಾಗಿತ್ತು..

ಎಂದಿನಂತೆ ನಗುಮುಖದಿಂದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದೆ...

ಆತ 
ಎಂದಿನಂತೆ ಹಾಸ್ಯ..
ನಗುವಿನ ಮೋಡಿಯಲ್ಲಿದ್ದ..

ನಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾದವರ.. 
ಹಾಸ್ಯ.. ನಗು ... 
ಮಾತುಕತೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಖುಷಿಕೊಡುತ್ತದೆ.. 

"ನಿನ್ನ ಯಜಮಾನರು ತುಂಬಾ ಸೆಕ್ಸಿ ಇದ್ದಾರೆ ಕಣೆ..".

ನನಗೆ ಮತ್ತೆ ನಾಚಿಕೆ ಆಯ್ತು..

"ನಿನ್ನ ಹೆಂಡ್ತಿ ಕೂಡ ಚಂದ ಇದ್ದಾರೆ ಕಣೊ..!

ಪಾಪು ತುಂಬಾ ಮುದ್ದು ಮುದ್ದಾಗಿದೆ..
ಕಣ್ಣು ನಿನ್ನ ಥರಹ... 

ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಕಣ್ಣು..!!... "

ಹುಡುಗ  ಕಣ್ ಮುಚ್ಚಿ ನಕ್ಕ..

" ನನ್ ಹೆಂಡ್ತಿ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಾಳೆ..

ನೋಡುವದಕ್ಕೊಂದೇ ಅಲ್ಲ..
ಮನಸ್ಸೂ ಕೂಡ..

ಮದುವೆಯಾಗಿ 
ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಆದರೂ .. .... 
ಸಂಸಾರ ಬೇಸರ ಬರಲಿಲ್ಲ ನೋಡು..."

" ನನ್ನ ಯಜಮಾನರೂ ಅಷ್ಟೆ..
ನನ್ನನ್ನು ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡ್ತಾರೆ..

ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿದ್ರೂ ದಿನಕ್ಕೆ ಹತ್ತು ಬಾರಿ ಫೋನ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ..

ಪಾರ್ಕು..
ಪಾನಿಪುರಿ... 

ಸಿನೇಮಾ..

ಹಾಡು.. ಸಂಗೀತ...!

ಬದುಕು ತುಂಬಾ ಸುಂದರ ಕಣೊ..."

ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಜ್ಯೂಸ್ ತಂದೆ...

ಜ್ಯೂಸ್ ಕೊಡುವಾಗ 
ಟಿಪಾಯಿ ಕಾಲಿಗೆ ತಾಗಿ  ... 
ಸ್ವಾಧೀನ  ತಪ್ಪಿ ಅವನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದೆ...

ಆತ ತಕ್ಷಣ ನನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡ...

ನಾನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅವನ ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ...

ಹಿಡಿತ ಬಲವಾಗಿತ್ತು...

ಅವನ
ಬಿಸಿಯುರು ಕಿವಿಗೆ ತಾಗುತ್ತಿತ್ತು..

ನಾನು ಮುಚ್ಚಿದ್ದ ಕಣ್ಣನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ತೆರೆದೆ..

ಆತ 
ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ..

ಮತ್ತೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಯ್ತು..

ಕಣ್ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ..... 

ಆತ 
ಮೆಲ್ಲಗೆ ನನ್ನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಉಸುರಿದ... 

"ಎಷ್ಟು ಚಂದವೆ ಈ ನಿನ್ನ ನಾಚಿಕೆ... !

ವಾಹ್  !.. "

ಆತನ ಹಿಡಿತ ಹಿತವಾಗಿತ್ತು...

ದೇಹಲ್ಲೇನೋ ಕಂಪನ.... 
ಮೈ ಜುಮ್ ... ಎಂದಿತು.... !

ಅವನ 
ತುಟಿ .. 
ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆಯನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿತು...

ಬೇಡ..
ಬೇಡವೆಂದುಕೊಂಡೆ...

ಅವನನ್ನು 
ದೂಡಿ...
ದೂರವಾಗಬೇಕಿತ್ತು...   

ಮನಸ್ಸು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ...

ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಅವನನ್ನು ಬಳಸಿದವು....



{ಕಥೆ }
ದಯವಿಟ್ಟು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನೂ  ನೋಡಿ... 

(ಈ ಕಥೆ ಬರೆದು ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕುವಾಗ ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಬಹುದೆನ್ನುವ ಕಲ್ಪನೆ ಕೂಡ ಇರಲಿಲ್ಲ..
http://dinakarmoger.blogspot.in/2014/04/blog-post_14.html 
ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಪಡೆಯಪ್ಪನ್ "ದಿನಕರ" ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದ್ದಾರೆ..