Saturday, January 11, 2014

.........ಅ ಸಕ್ರಮ .

ನನ್ನಾಕೆ ಪೇಪರ್ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು..

"ರ್ರೀ...
ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತರು... ಸಿನೇಮಾದವರು..
ಪ್ರಖ್ಯಾತರು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ?"

ನನ್ನಾಕೆಯೊಡನೆ ನಾನು ಮಾತನಾಡುವದು ಬಲು ಕಡಿಮೆ...

ನನ್ನ ಹುಬ್ಬು ಮೇಲೇರಿತು..

"ಇವರುಗಳಿಗೆ ....
ಒಂದು ದಾಂಪತ್ಯ ಸಂಬಂಧ ಯಾಕೆ ಸಾಕಾಗುವದಿಲ್ಲ...?

ಅಂಥಹದ್ದು ಏನಿರುತ್ತದೆ ಅಕ್ರಮ ಸಂಬಂಧಗಳಲ್ಲಿ ? "

ಮಡದಿಯಲ್ಲವೆ ? .... ಸಂಶಯ ಸಹಜ  !

ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು.. 
ಹಾಗಂತ ನನ್ನನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಕೇಳಲಾಗುವದಿಲ್ಲವಲ್ಲ... 

ಸಂಶಯವನ್ನು 
ಚಿಗುರಿದ್ದಾಗಲೇ 
ಚಿವುಟಿಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರುವದಿಲ್ಲ... 

" ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ..
ಅಂಥಹ ಅವಕಾಶಗಳು ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತವೆ....

ಅದು ಮನುಷ್ಯ ಸಹಜ ಸ್ವಭಾವ..

ಒಂದೇ ರುಚಿ ನಾಲಿಗೆಗೆ ಸಾಕಾಗುವದಿಲ್ಲ..

ಅವಕಾಶ..
ಸಂದರ್ಭ ಸಿಕ್ಕಲ್ಲಿ ... 
" ಸಾಮಾನ್ಯರೂ " ಹೊಟೆಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಲು ಇಚ್ಛಿಸುತ್ತಾರೆ..."

ನನ್ನಾಕೆಯ ದೃಷ್ಟಿ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಯಿತು..

ನಾನು ದೃಷ್ಟಿ ತಪ್ಪಿಸಿದೆ..

"ಟೀ ಬೇಕಿತ್ತು....ಕಣೆ ... . "

ನನ್ನಾಕೆ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದಳು.
ನನ್ನಾಕೆಯನ್ನು ಸಂಭಾಳಿಸುವದು ಸುಲಭ... 

ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರದೆ ಏನು...?

ನಾನೊಬ್ಬ 
ಯಶಸ್ವಿ ಟಿವಿ ಧಾರವಾಹಿ ನಿರ್ದೇಶಕ...
ನನ್ನ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಧಾರವಾಹಿಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ.. 
ಜನ ನೋಡುತ್ತಾರೆ..

ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಡೆ ಅಪರಾಧಿ ಮನೋಭಾವ ಕಾಡುತ್ತದೆ...

ಮತ್ತೇನಿಲ್ಲ...

ಅವಳು...

ಅವಳೆಂದರೆ ಅವಳು..!
ಸಾಮಾನ್ಯ ಗ್ರಹಿಣಿ...

ಅವಳ ಪರಿಚಯವಾದದ್ದು ನಾಲ್ಕಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ..

ಆಗ 
ನಾನಿನ್ನೂ ನನ್ನ ವೃತ್ತಿ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅಂಬೆಗಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ...

ನಾನು 
ಗೀಚುತ್ತಿದ್ದ ಕವನಗಳನ್ನು ಬಹಳ ಮೆಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು..

ನನ್ನ ಯಶಸ್ಸಿನ ಬಗೆಗೆ ಹರಕೆ ಹೊತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು...

ಆರ್ಕುಟಿನಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯವಾಯಿತು...
ಫೇಸ್ ಬುಕ್ಕಿಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಬಹಳ ಹತ್ತಿರವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು...

ನನಗೆ ಮೊದಲ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಾಗ 
ಎರಡು ದಿನ ಉಪವಾಸವಿದ್ದು ಹರಕೆ ತೀರಿಸಿದ್ದಳು...!
ನನಗಿಂತ ಖುಷಿ ಪಟ್ಟಿದ್ದಳು... 

ನಾವು ಎಂದಿಗೂ ಭೇಟಿಯಾಗಿಲ್ಲ..
ಆಗುವದೂ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ...

ನಮ್ಮ ಇತಿಮಿತಿ...
ನಮ್ಮ ಸಂಸಾರದ ಚೌಕಟ್ಟು ಎಷ್ಟೆಂದು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಗೊತ್ತು..

ಈಮೇಲ್... ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ಸು...
ಚಾಟ್...
ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಹರಟುವದು... ಇಷ್ಟೆ..!

ನಾನು ಅಥವಾ ಅವಳು..
ದಿನದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗ ಫ್ರೀ ಇದ್ದರೂ ಮೆಸ್ಸೇಜ್ ಕಳಿಸುತ್ತೇವೆ..... 

"ಶುಭೋದಯ..." ಶುಭೋದಯ.."

ಇಬ್ಬರಿಂದಲೂ ಸಂದೇಶ ವಿನಿಮಯವಾದ ಮೇಲೆ.. 
 ನಾನು ಫೋನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ..

"ಶುಭೋದಯ " ಸಂದೇಶ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸಂಕೇತವಾಗಿತ್ತು... 

ನಮ್ಮ ದಿನ ನಿತ್ಯದ ದಿನಚರಿ... 
ಘಟನೆಗಳು..
ನನ್ನ ಹೊಸ ಐಡಿಯಾಗಳು.. 

ನನ್ನ ಹೊಸ ಕವನಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವದು..

ನಾನು ಗೀಚುವ  ಕವನಗಳನ್ನು 
ಧಾರಾವಾಹಿಗಳಲ್ಲಿ 
ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಸಲಹೆ  ಕೊಟ್ಟವಳೂ ಅವಳೇ.... 

ಈಗ  ಅದು ಬಹಳ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗಿದೆ !

ನನ್ನ ಮಡದಿ ...
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಸಿಗುತ್ತಾಳೆ..
ಅಂದ ಚಂದದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಕೊರತೆಯೂ ಇಲ್ಲ..

ಹೆಣ್ಣು ..
ಮಡದಿಯಾದಮೇಲೆ 
ಯಾಕೆ ಅಷ್ಟು ನೀರಸವಾಗಿಬಿಡುತ್ತಾಳೆ  ? 

ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ... !

ಆದರೂ..
ನಾನೆಂದೂ ನೋಡದ 
ಅವಳೊಡನೆ ಹರಟುವದರಲ್ಲಿ ಏನೋ ಸಂತೋಷ.. !
ಖುಷಿ...

ನನ್ನ ಸ್ವಭಾವದೊಡನೆ ಅವಳು ಬದುಕುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ...

ನನ್ನ 
ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ...

ನಮ್ಮ ಮಾತುಕತೆಗಳಿಗೆ ಬೇಲಿ ಇರುವದಿಲ್ಲ...

ಒಮ್ಮೆ ನಾನು ಕೇಳಿದ್ದೆ..

"ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರ..
ರಾತ್ರಿ ದಾಂಪತ್ಯದ ಪ್ರೀತಿ ಎಷ್ಟು ಸಮಯ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ?"

ಬಹುಷಃ 
ಅವಳಿಗೆ ಗಂಟಲು ಕಟ್ಟಿತ್ತು..

ಧ್ವನಿ ಸಣ್ಣಗೆ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು..!

"ಹೆಚ್ಚೇನಿಲ್ಲ... ಐದು ನಿಮಿಷ..."

ಮಡದಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು 
ಬೇರೆ ಹೆಣ್ಣಿನೊಡನೆ..  
ಮಾತನಾಡುವ ರೋಮಾಂಚನೆಯ ಸೊಗಸೇ ಬೇರೆ...!

"ಗಂಡಿನಂತೆ..
ಹೆಣ್ಣಿಗೂ ಒಂದು..
ತೃಪ್ತಿಯ...
ಸಮಾಧಾನದ "ಕೊನೆಯ ಹಂತ " ಇರುತ್ತದೆ ಗೊತ್ತಾ ?.... "

ಕಂಪಿಸುವ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಉತ್ತರ ಬಂತು.. 

"ಉಹುಂ ... ಇಲ್ಲ...!... "

ರೋಚಕತೆ... 
ಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಅಲ್ಲ... 

ಸಂಭಾಷಣೆಯಲ್ಲೂ  ಇದೆ  !

ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.. !

ಎಲ್ಲೆ ಇಲ್ಲದ ಈ ಸಂಬಂಧದ..
ಮಾತುಕತೆಗಳ ರೋಮಾಂಚನೆ ನನಗೆ ಬಲು ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು...

ಯಾವ ವಿಷಯವನ್ನೇ ಆಗಲಿ... 
ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು... 

ಮಡದಿಯೊಡನೆ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿರುವಾಗಲೂ ಅವಳ ನೆನಪು ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು...

ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ..
ಅವಳ ಕಲ್ಪನೆಯ ರೂಪವಿಟ್ಟು ಸುಖಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ...

ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ 
ಈ ಮಾತುಕತೆಯ ಸಂಬಂಧ.. 
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಬದುಕಿಗೆ ತೊಡಕಾಗಲಿಲ್ಲ... 

ನಾಲ್ಕಾರು ವರ್ಷಗಳು ನಮ್ಮ ಈ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ...

ನಾನು ನನ್ನ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ..
ಅವಳು ಅವಳ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ...
ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದೆವು... 

ಅವಳ ಗಂಡ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟರೆ.. 
ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ... 

ಆತ ಅವಳೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುವದು ಕಡಿಮೆ... 
ಆತ ತನ್ನ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ.. 

ನಾನು..
ನನ್ನ ಮಡದಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ...
ಅವಳು ಅವಳ ಪತಿಯೊಡನೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು..
ನಮ್ಮ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು...

ಒಂದು ದಿನ...
ಅವಳ ಮೆಸ್ಸೇಜ್ ಬರಲಿಲ್ಲ..

ನನಗೆ ಚಡಪಡಿಕೆ...

ಮರುದಿನ  "ಶುಭೋದಯ" ಅಂತ ಮೆಸೇಜ್ ಕಳಿಸಿದೆ..
ಬಹಳ ತಡವಾಗಿ " ಶುಭೋದಯ " ಅಂತ ಉತ್ತರ ಬಂತು.. !

ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಫೋನ್ ರಿಂಗಿಸಿದೆ..

"ಏನಾಯ್ತು ..!!..."

ಅವಳ ಧ್ವನಿ ತಣ್ಣಗಿತ್ತು...

"ಏನಿಲ್ಲ..
ನಿನ್ನೆ ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನ ಫೋನಿನ ಕರೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ.."

ನನ್ನೆದೆ ಢವ ಢವ ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು..

ಕಳ್ಳನಿಗೆ ಅಳ್ಳೆದೆ !

"ಮುಂದೆ..  ?..... "

" ಅವರು...
ಒಂದೂ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ...
ಸುಮ್ಮನೆ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟರು...

ಊಟನೂ ಸರಿ ಮಾಡಿಲ್ಲ...

ನನಗೆ ಆತಂಕವಾಗುತ್ತಿದೆ..."

ಛೇ.... !

ನಮ್ಮದು ಕೇವಲ ಮಾತುಕತೆ.. !
ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ಸುಗಳು !

ಮಾಡಬಾರದ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನೇನೂ ನಾವು ಮಾಡಿಲ್ಲ...
ಕೆಡುಕೆನಿಸಿತು... 

"ನೋಡು...
ನಿನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ..
ಬೇಸರ ಮಾಡುವ.. ದುಃಖ ಕೊಡುವ ಹಕ್ಕು
ನಮಗಿಬ್ಬರಿಗೂ ಇಲ್ಲ..

ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಇದು ತಪ್ಪು.."

"ಏನು ಮಾಡೋಣ.. ?"

"ನಮ್ಮ ಮಾತುಕತೆಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಡೋಣ..
"ಶುಭೋದಯ" ಸಂದೇಶಗಳನ್ನು ಕಳಿಸುವದು ಬೇಡ..."

ಅವಳು ಅಳುತ್ತಿದ್ದಳು.... 
ಅವಳ ಅಳುವ ಸ್ವರ ನನ್ನ ಹೃದಯ ಕಲಕಿತು...

"ಹೇಗೆ ಮರೆಯಲೋ ನಿನ್ನ..   ?
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಾ ?"

"ನೋಡು..
ಪ್ರೀತಿ..
ಪ್ರೇಮ.. ಬೇಸರ.. ದುಃಖಗಳೆಲ್ಲ ಭಾವನೆಗಳು...

ಮನಸ್ಸು ಗಟ್ಟಿ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಬಹುದು... ..

ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಗೆ ಹುಟ್ಟಿತು ಗೊತ್ತಾ ?"

"ಪ್ರೀತಿ... ಹೇಗೆ ಹುಟ್ಟಿತೊ ಗೊತ್ತೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ..

ಈ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಕಾರಣವೇ ಇಲ್ಲ  ಕಣೊ..."

"ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ ಪ್ರೀತಿ..
ಹಾಗೆ ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ದ್ವೇಷವೂ ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ..

ಮರೆಯ ಬಹುದು... ಕಾಲ ಮರೆಸುತ್ತದೆ...

ಮನಸ್ಸು ಗಟ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊ..."

"ಕಷ್ಟ ಕಣೊ...."

ಹುಡುಗಿ ಅಳುತ್ತಿದ್ದಳು...

" ಕಿಡಕಿ ಮುಚ್ಚಿದ ...
ನನ್ನ ಕಿಚನ್ನಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ಹುಟ್ಟಿಸಿದವನು ನೀನು..

ನನ್ನ  ಒಂಟೀ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನಗು ತೋರಿಸಿದವ ನೀನು... 
ಹೇಗೆ ಮರೆಯಲೋ.. ?.... "

"ನೋಡು ಹುಡುಗಿ..

ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸಂಬಂಧದ ಅರ್ಥವೇನು ? 
ಗುರಿ ಏನು ?  

ಏನೂ ಇಲ್ಲ.... !

ನಾನು 
ನನ್ನ ಮಡದಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬರಲಾರೆ..

ನೀನು 
ನಿನ್ನ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಕಡಿದುಕೊಂಡು ಇರಲಾರೆ..
ಹಾಗೆ ಮಾಡುವದು  ಸರಿಯೂ ಅಲ್ಲ... 

ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ 
ನಮ್ಮ ಶುಷ್ಕ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಅರ್ಥವೇ ಇಲ್ಲ...

ಇಷ್ಟು ದಿನ 
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನು ಸಂತಸಗೊಳಿಸಿದ .. 
ಮಾತನಾಡಿದ ಸಮಯಗಳನ್ನು ನೆನೆಯೋಣ... !

ಅದು ನಮ್ಮ ಭಾಗ್ಯ... 

ವಾಸ್ತವದ  ನಮ್ಮ ಬದುಕನ್ನು 
ನಮ್ಮ ಕೈಯ್ಯಾರೆ ಹಾಳು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವದು ಮೂರ್ಖತನ...

ಸಮಯ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮರೆಸುತ್ತದೆ.."

"ಸರಿ..."

ಅವಳು ಫೋನ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿದಳು..

ನನಗೂ ಬೇಸರವಾಯ್ತು..

ಈ ವಿಷಯ ಹೇಗಾದರೂ ಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟರೆ ?

ನನ್ನ ಖ್ಯಾತಿ..
ಹೆಸರಿನ ಚಿಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಿತು..

ಅವಳ ಮುಗ್ಧ ಪ್ರೀತಿ ನೆನಪಾಯಿತು...

ಒಮ್ಮೆ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಫೋಟೊ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ..

ನನ್ನ ಧಾರವಾಹಿಯ ನಾಯಕಿಯ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಫೋಟೊ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ...

ಅವಳು ಎರಡು ದಿನ ನನ್ನ ಬಳಿ ಮಾತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು...
ನಾನು ವಿವರಣೆ ಕೊಟ್ಟು..
ಅವಳ ಕೋಪ ಶಮನ ಮಾಡುವಾಗ ಸಾಕು ಸಾಕಾಗಿತ್ತು..

ನನ್ನ ಮಡದಿಯೊಡನೆ 
ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಏನೂ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ..
ಖುಷಿ ಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು...

ಅಕ್ರಮದಲ್ಲೂ ಅಸೂಯೆ !
ಆಶ್ಚರ್ಯ ಈ ಸಂಬಂಧ !

"ಶುಭೋದಯ" ಸಂದೇಶವಿಲ್ಲದೆ ಒಂದು ದಿನ ಕಳೆಯಿತು...

ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಆವಳಿಲ್ಲ..

ಎರಡನೆಯ ದಿನ ಸಾಯಂಕಾಲದ ತನಕ ಹೇಗೋ ಹೇಗೊ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡೆ...

ತವಕ..
ಚಡಪಡಿಕೆ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ...

"ಶುಭೋದಯ"  ಸಂದೇಶ ಕಳಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ... !

ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ...
ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕಳೆಯಿತು....

ಒಂದು ಖಾಲಿ ಮೆಸ್ಸೇಜ್ ಬಂತು...!

ಇದು ಅವಳು ಕಳುಹಿಸಿದ್ದು ಇರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ...

ಮತ್ತೊಂದು "ಶುಭೋದಯ" ಸಂದೇಶ ಕಳಿಸಿದೆ...

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಮತ್ತೊಂದು ಬ್ಲ್ಯಾಂಕ್ ಮೆಸ್ಸೇಜ್  !

ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಶುಭೋದಯ ಕಳುಹಿಸಿದೆ 

ಈಗ ಒಂದು ಮಿಸ್ಸಡ್ ಕಾಲ್ ಬಂತು..

ಅವಳು ಎಷ್ಟೊ ಬಾರಿ ನನಗೆ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದ್ದಳು..!

ಆಸೆಗಳು ಗರಿಗೆದರಿದವು  !!

ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದೆ...
ನನಗೆ ಚಡಪಡಿಕೆ... 
ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಮಾತುಕತೆಯ ಸಂಬಂಧ... !

ಫೋನ್ ರಿಂಗಾಯಿತು...


" ಹಲ್ಲೋ.."

ಅಲ್ಲಿಂದ ಗಡಸು... ಗೊಗ್ಗರು ....  ಕರ್ಕಶ ಧ್ವನಿ  !

ಢವ.. ಢವದ ಆತಂಕ...!

ಅವಳ ಗಂಡನಿರಬಹುದಾ ?

ಗಡಸು ಧನಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಕಠಿಣವಾಯಿತು...!

"ಹಲ್ಲೋ.. ಯಾರ್ರೀ  ನೀವು... ?"

ನಾನು ತೊದಲಿದೆ...

"ನಾನು.. ನಾನು..."

ಧ್ವನಿ ಹೊರ ಬರಲು ಕಷ್ಟವಾಯಿತು... ಕಂಪಿಸಿತು... 

"ನೋಡಿ..

ನಾನು ಪೋಲಿಸ್ ಇನ್ನಸ್ಪೆಕ್ಟರ್ ಮಾತಾಡ್ತಿರೋದು..!

ಇಲ್ಲೊಂದು ಹೆಣ್ಣು ಮಗಳ ಸಾವು ಆಗಿದೆ...

ಕೊಲೆಯೋ.. ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯೋ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ... !

ನೀವ್ಯಾರು ?

ಈ ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ 
ಯಾಕೆ "ಶುಭೋದಯ" ಅಂತ ಮೆಸ್ಸೇಜ್ ಕಳ್ಸಿರೋದು  !

ನಿಮಗೂ..
ಇವರಿಗೂ ಏನ್ರೀ  ಸಂಬಂಧ...  ?..."

ನನ್ನ ಜಂಘಾಬಲ ಉಡುಗಿಹೋಯಿತು.....  !

ಕೈ ಕಾಲು ಥರ ಥರ ನಡುಗ ತೊಡಗಿತು.... !



(ಕಥೆ)

(ದಯವಿಟ್ಟು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಓದಿ.... )