ತಪ್ಪಿಂದಾಗಿ... ಮಿಷ್ಟೇಕು.. ಆಗೋಯ್ತು.. !.!.!..

ಸತ್ಯನಿಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಹಾಗೇಯೇ..

ತಲೆಗೆ ಒಂದು ವಿಚಾರ ಹೊಕ್ಕಿತೆಂದರೆ ಬಿಡುವದೇ ಇಲ್ಲ..
ನನ್ನನ್ನೂ ಸಹ..

ಎರಡು ಸಾರಿ ಕೆಮ್ಮಿದ್ದಕ್ಕೆ "ಅಸ್ತಮಾ.. ಅಲರ್ಜಿ " ಬಂದಿರಬಹುದೆಂಬ ..
ಗುಮಾನಿಯ ಹುಳ ತಲೆ ಹೊಕ್ಕಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು..

"ಹಾವೇರಿ ಹತ್ತಿರ ಲಕ್ಷ್ಮೇಶ್ವರದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಔಷಧ ಕೊಡುತ್ತಾರಂತೆ..
ಹೋಗಿಬರೋಣ ಏಳು.."

ಹೊರಡಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟ..

ಹ್ಯುಂಡೈ "ವರ್ಣಾ" ಹೊಸಕಾರು..

ನಾನೇ ಡ್ರೈವ್. ಮಾಡಿದೆ...

ಹಾವೇರಿಮೂಲಕ ಲಕ್ಶ್ಮೇಶ್ವರ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಏಳು ಗಂಟೆ..

ಔಷಧ ಕೊಡುವದು ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ "ರೋಹಿಣಿ" ನಕ್ಷತ್ರದಲ್ಲಿ...

ಅಲ್ಲಿಯೇ ಹತ್ತಿರವಿದ್ದ ಹೊಟೆಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ "ಗೊಬ್ಬರದಂತಹ " ಊಟವನ್ನೂ ಮುಗಿಸಿ..

ಕಾರನ್ನೂ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು "ಆಟೋ" ದಲ್ಲಿ ಹೊರಡೋಣವೆಂದು ನಿರ್ಣಯ ಮಾಡಿದೇವು..

ಲಕ್ಷ್ಮೇಶ್ವರ .. ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಪಟ್ಟಣ......
ರೋಡುಗಳಂತೂ ಅಧ್ವಾನ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು..

ಬಯಲು ಸೀಮೆ.. ಅಂದು ಸಂತೆ ಬೇರೆ ಆಗಿತ್ತು..

ಜನಜಂಗುಳಿಯೂ ಇತ್ತು..

ಬೀದಿ ದೀಪ ಅಲ್ಲೊಂದು .. ಇಲ್ಲೊಂದು....ಇತ್ತು..

ಟ್ಯೂಬ್ ಲೈಟ್ ಬೆಳಕು " ಪಿಣುಕು.. ಪಿಣುಕು " ಆಗ್ತಿತ್ತು..

ಬೆಳಕು.. "ಹೋಗಿ.. ಬಂದು.. ಹೋಗಿ ಬಂದು.." ಆಗುತ್ತಿತ್ತು..

ಎಲ್ಲಪ್ಪಾ ಆಟೊ ಅಂತ ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವಾಗ ಸಾವಕಾಶವಾಗಿ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಒಂದು ಆಟೋ ಬಂದು ನಿಂತಿತು...

ಬಂದವನೆ ...ಅತಿ ವಿನಯದಿಂದ ಕೈ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಂಡು...

"ಸಾಹೇಬ್ರ ಯಾವ ಕಡೆ ಹೋಗಬೇಕ್ರಿ..?" ಅಂತ ಕೇಳಿದ..

"ನೋಡ್ರಿ ಇಲ್ಲೊಬ್ಬರು ಆಯುರ್ವೇದ ಔಷಧ ಕೊಡ್ತಾರೆ..
ಅಸ್ತಮಾ..ಅಲರ್ಜೀ ಬಗ್ಗೆ..ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಬೇಕು.."

" ಓಹೋ ಅಲ್ಲಿಗಾ... ಅಯ್ತು.. ಬಿಡ್ರಿ..... ಕುತ್ಗೊಳ್ರಿ...
ಸಾಹೇಬರೇ.. .. ಇಪ್ಪತ್ತು ರುಪಾಯಿ.. ಅಷ್ಟೆ.. ." ಅಂತ ಹೇಳಿದ.....

ಇಪ್ಪತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ತಾನೆ.. ಎಂದು ಆಟೊ ಹತ್ತಿದೆವು...

ಹಳೆ ಆಟೊ.. ಕತ್ತಲಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ...

ಒಳಗೆ ಕುಳಿತು ಕೊಂಡರೆ ..
ಕಲ್ಲು ಬೇಂಚಿನಮೇಲೆ ಕುಳಿತ ಹಾಗೇ ಇತ್ತು.....
ತೆಂಗಿನ ನಾರಿನ ಸೀಟು..
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚಿದ ಅನುಭವ..

"ಏನ್ರಿ ಸೀಟು ಸರಿ ಇಲ್ವಲ್ರಿ...?"

" ಸಾಹೇಬ್ರೆ.....ನಾನು ರಾತ್ರಿ ಮಾತ್ರ ಆಟೋ ಓಡಿಸೋದು ..
ಹಗಲಲ್ಲಿ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ತಿನ್ರಿ...
ರಿಪೇರಿ ಮಾಡ್ಸಕ್ಕೆ ಆಗ್ಲಿಲ್ರಿ..
ಕ್ಷಮಾ ಮಾಡ್ರಿ... ನೀವು ಕುತ್ಗೊಳ್ರಿ..
" ಆಟೊ ಬಿದ್ರೂ ನೀವು ಬೀಳ ಬಾರದು ನೋಡ್ರಿ.."
ಹಾಂಗ " ಭದ್ರವಾಗಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ" ಹಿಡ್ಕೊಳ್ರಿ.. ಮತ್ತ.... "

" ಆಯ್ತಪಾ.. ನೀನು ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಪಾ.."

ಕೆಳಗಿಂದ ಕೈ ಹೊಡೆದು.. ಹೊಡೆದು..ಹೊಡೆದೂ..

ಅಂತೂ "ಸ್ಟಾರ್ಟ " ಆಯ್ತು...

ಮುಂದೆ ನೋಡಿದರೆ..

ಆಟೋ ಡ್ರೈವರ್ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳುವದೇ ಇಲ್ಲ...!

ಅವನ ಮುಂದಿನ ಗ್ಲಾಸೇ ಇಲ್ಲ...!

ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಟರಿ "ಟಾರ್ಚ್.." ಹಿಡಿದು..
ತಲೆ ಹೊರಗೆ ಹಾಕಿ...

" ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ.. ಹೋಗ್ರಲೇ...
ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ.. ಹೋಗ್ರಲೇ.."..
ಅಂತಾನೆ...!

ನಮಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ...!

"ಹಾರ್ನ್ ಮಾಡಪಾ..... ಯಾಕೆ ಬ್ಯಾಟ್ರಿ ತೋರಸಿ.. ಕೂಗ್ತೀಯಾ.....?.."

" ಸಾಹೇಬ್ರ.. ಹಾರ್ನ್ " ಸೌಂಡೇ ".. ಆಗೋದಿಲ್ರೀ...!...

ಹಂಗೇ " ಹೆಡ್ ಲೈಟೂ " ..ಇಲ್ರೀ..!

ನೀವು ಭದ್ರವಾಗಿ ಹಿಡ್ಕೊಳ್ರೀ.. ಮತ್ತ..

ಏಯ್.. ಕಿವಿ ಕೇಳಾಂಗ್ ಇಲ್ಲೇನು..??

ಪಕ್ಕ ಹೋಗ್ರಲೇ..!
ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ರಲೇ...."
ಮತ್ತೆ ಕೋಗಿದ...

ಗಾಡಿ ಸ್ಪೀಡ್ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯಿತು..!

ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಕಲ್ಲು... ಹೊಂಡ.. ಧಡಕಿ..!!

ಸತ್ಯ ಆಚೆಗೆ ಈಚೆಗೆ ಹಾರತೊಡಗಿದ..

ಅವನ ಎಲುಬುಗಳು ನನ್ನ ಮೈಗೆ ಇರಿಯುತ್ತಿತ್ತು..

ನಾನು ಭಾರಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ..
ನನ್ನನ್ನೂ ಎತ್ತಿ ಎತ್ತಿ ಹಾರಿಸುತ್ತಿತ್ತು.. ಆ ಆಟೋ...!

"ಯಪ್ಪಾ .. ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಸಪ್ಪಾ..ನಮ್ಮಿಂದ ಇಲ್ಲಿ ಕೂತ್ಗೊಳ್ಳಿಕ್ಕೆ ಆಗ್ತಾ ಇಲ್ಲಪ್ಪಾ..!

ನಿಲ್ಸು.. ನಿಲ್ಸೋ ಮಾರಾಯಾ.. !.. "

" ಸಾಹೇಬ್ರೇ.. ಈ ಗಾಡೀಗೆ.." ಬ್ರೇಕು " ಇಲ್ರಿ...
ಇದು ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿಯೇ ನಿಲ್ ಬೇಕ್ರಿ...
ನೀವು ಭದ್ರ ಕುತ್ಗೊಳ್ರಿ.. ಹೆದರಿಕೆ ಆದ್ರೆ ದೇವರ ನೆನಪು ಮಾಡ್ರೀ...

ಏಯ್ ಪಕ್ಕ ಹೋಗ್ರಪ್ಪೋ... !!
ಪಕ್ಕಕ್ಕೇ ಹೋಗ್ರಪೋ..."

ಮತ್ತೇ ಜೋರಾಗಿ ಕೋಗಿದ...

ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಲೇ ಇಲ್ಲ...!


ನಾನೂ ಸಹ ಎದ್ದೆದ್ದು ಹಾರ ತೊಡಗಿದೆ.. !

ನನಗೆ ಹಿಡಿತ ಸಿಗದೇ..
ಸತ್ಯನ ಮೇಲೆ ಧೊಪ್ಪೆಂದು.... ಬಿದ್ದೆ..

"ಆಯ್ಯೊಯ್ಯೋ.. ಸತ್ತನಪ್ಪೋ..

ದೊಡ್ಡ.. ಬಂಡೆ ಕಲ್ಲು ಬಿದ್ದಾಂಗೆ ಬೀಳ್ತಿಯಲ್ಲೋ..

ನನ್ನ ಚಟ್ನಿ.. ಮಾಡಿದ್ಯೆಲ್ಲೋ.. ಮಾರಾಯಾ..!! "
ಸತ್ಯ ಅರಚಿ ಕೂಗಿದ..

ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ತಾಕತ್ತು ಹಾಕಿ ಅವನ ಮೇಲಿಂದ ಎದ್ದೆ..

" ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ.. ಅಯ್ಯೋ.. ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಸಲೇ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮಾ.. !

ನಿಂಗೆ ಕೈ ಮುಗಿತಿವೋ ಮಾರಾಯಾ.. ! ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಸು.."

ಈಗ ಸತ್ಯ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ..

ಸತ್ಯ ಬಿದ್ದ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಜೀವ ಹಾರಿ ಹೋದಂತಾಯಿತು...

ಇದೇನಪ್ಪ..! ಒಣ ಕಟ್ಟಿಗೆ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಹೊಡೆದು.. ಬಾರಿಸಿದ ಹಾಗೆ ಇದೆ....!!

ನನಗೆ ನೋವು ತಡೆದು ಕೋಳ್ಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ...

ಅರಚಿದೆ.. ಕೂಗಿದೆ... ಕೂಗಿದೆ..!

ಸಂಗಡ ಸತ್ಯ ಕೂಡ ಒಂದೇ ಸವನೆ ಕೂಗ್ತಿದ್ದ." ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ,, ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ,,,"

"ಇರ್ರೀ ಸಾಹೇಬ್ರ.. ಇರ್ರಿ... !..
ಇಲ್ಲೇ ಬಂತು ನೋಡ್ರೆಲಾ.."
ಅಂದ ಡ್ರೈವರ್...

ಏನಾಗ್ತಿದೆ ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆಟೊ ಇಂಜಿನ್ ಆಫ್ ಆಯಿತು..

ಒಂದು ಮರಕ್ಕೆ ಢಿಕ್ಕಿ ಹೊಡೆಯಿತು... ಧಡ.. ಭಡ.. ಅಲುಗಾಡಿತು..

ಇಲ್ಲಿ ನನಗೂ ಸತ್ಯನಿಗೂ ಢಿಕ್ಕಿ ಆಯಿತು..

ತಲೆಗೆ ತಲೆ " ಡಬ್" ಎಂದು ಹೊಡೆಯಿತು..

ಗಾಡಿ ನಿಂತಿತು...

"ಸಾಹೇಬ್ರ.. ಇದೇ ಜಾಗ ನೋಡ್ರಿ.. ಸಾವಕಾಶ.. ಇಳಿರಿ.. ಮತ್ತ.."

ನಾವು ಮಾತಾಡೋ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ..

ದೇಹದ ಎಲ್ಲ ಪಾರ್ಟು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿತ್ತು..
ತಲೆಗೂ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದು... ಧಿಮ್ ಎನ್ನುತ್ತಿತ್ತು...
ಅಸಾಧ್ಯ ನೋವು... ಅಯ್ಯೋ... ಅಯ್ಯಪ್ಪಾ..!

ಕಾಲನ್ನು ಎರಡು ಕೈಯಿಂದ ಎತ್ತಿ ಹೊರಗೆ ಹಾಕಿ ಇಳಿದೆ...
ಹೇಗೊ ಹೇಗೋ ಮಾಡಿ... ನಿಂತು ಕೊಂಡೆವು...

" ಎಂತಾ "ಅಡಪೋಟ್ರು " ಆಟೋ ಇದು...?

ಎಂತಾ ಮನುಷ್ಯನೋ ನೀನು.. ?

ಪೋಲಿಸ್ ಕಂಪ್ಲೇಂಟ್ ಕೋಡ್ತೀವಿ ನೋಡು.. "

ಅಂತ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ.. ನೋವಿನಿಂದ.. ಕೂಗಿದೆ..

"ಸಾಹೇಬ್ರ.. ಹೆದರ ಬೇಡಿ..
ನನ್ನ ಗಾಡಿಯಿಂದ ಇವತ್ತಿನವರೆಗೆ.. ಯಾರೂ ಸತ್ತಿಲ್ರೀ..
ಯಾವಾಗ್ಲೂ ದೂರದಲ್ಲೇ ಇಂಜಿನ್ನು ಆಫ್ ಮಾಡಿ..
ಢಿಕ್ಕಿ ಮಾಡಿ ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಸ್ತಿನ್ರಿ...
ಇವತ್ತು " ತಪ್ಪಿಂದಾಗಿ...... ಮಿಷ್ಟೇಕ್ " ಆಗಿ ಹೋತ್ರಿ.....!
ಇವತ್ತು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಢಿಕ್ಕಿ ಹೊಡೆದು ನಿಂತು ಹೋಯ್ತು ನೋಡ್ರಿ... !."
ಕ್ಷಮಾ ಮಾಡ್ರಿ.. ಬಡವ . ನಾನು...
ಪೆಟ್ಟು ಜಾಸ್ತಿ ಆಯಿತೆನ್ರಿ..?.."

ಛೇ.. !

ಇವನ ಬಳಿ ಏನು ಮಾತನಾಡುವದು.. ?
ಅಂತ ಇಪ್ಪತ್ತು ರುಪಾಯಿ ತೆಗೆದು ಕೊಟ್ಟೆ...

ಈ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಆಯುರ್ವೇದದ ವೈದ್ಯರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡುವದು ಹೇಗೆ..?

ಇಲ್ಲಿಂದ ವಾಪಸ್ಸು ಹೋಗುವದು ಹೇಗೆ...?

ಆ ಕತ್ತಲು ರಾತ್ರಿಯ ಅಪರಿಚಿತ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಸಾವಿರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಶುರುವಾದವು.....

ಆಟೋದವ ಮತ್ತೆ ಎದುರಿಗೆ ಬಂದ..

" ಸಾಹೇಬ್ರೆ..ನಿಮಗೆ ವಾಪಸ್ಸು ಹೋಗಬೇಕಂದ್ರ..
ಇಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಯಾವ ಗಾಡೀನೂ ಸಿಗೋದಿಲ್ರೀ... .
ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸ.. ಮುಗ್ಸಿ ಬರ್ರೀ....
ನಾನು ಆ ಸಣ್ಣ ಸಾಹೇಬರ ಸಂಗಡ ಪಕ್ಕ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇರ್ತೆನ್ರಿ..
ನೀವು ಎಬ್ಬಿಸ್ರಿ...!!!.. "

ಆರೇ.. ಹೌದಲ್ಲ !!!

ಈ ಸತ್ಯ ಎಲ್ಲಿ..?...

ಸತ್ಯ...

ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವ ಮರದ ಕೆಳಗೆ "ಅಂಗಾತ " ಮಲಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ...!

ನನಗೆ ಗಾಭರಿ ಆಯಿತು...!

ನಾವು ಅಲ್ಲಿಂದ ತಿರುಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೂ.....

ಕೂಡ ಒಂದು... ದೊಡ್ಡ ಕಥೆ...!

ನಲ್ಮೆಯ ಓದುಗರೇ...

ಬರಹಗಾರನಲ್ಲದ ...
ನನ್ನ ಬರಹಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿ ...,
ಅಭಿಮಾನದಿಂದ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದಿಂದ..
ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟುತಿದ್ದೀರಿ...

ಈಗ ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ..
ಅರ್ಧ ಶತಕ ಆಗಿದೆ...

ಅನುಸರಿಸರಿಸದೆ.. ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ...
ಇದಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಇದೆ...

ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನನಗೆ ಬರೆಯಲು ಟಾನಿಕ್...

ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಹೀಗೆಯೇ ಇರಲಿ....

ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ...
ಅಭಿಮಾನಕ್ಕೆ.., ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ..

ಧನ್ಯ...

ಧನ್ಯ ವಾದಗಳು...

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ...

ಪ್ರಕಾಶಣ್ಣ...