ನಾನು ಕರೆಯೋದು ಹೆಚ್ಚೋ..? ನೀನು ಬರುವದು ಹೆಚ್ಚೋ..?

ನಾನಾಗ ಕತಾರ್ ನಿಂದ ಬಂದು ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದೆ. ಮದುವೆಯಾದ ಮೂರನೆ ದಿವಸ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೇವು. ಇಲ್ಲಿಂದ ಮೊದಲು ಊಟಿ, ನಂತರ ಕೊಡೆಕೆನಾಲ್..ಆಮೇಲೆ ಶ್ರವಣಬೆಳಗೊಳ, ಬೇಲೂರು ಹಳೆಬೀಡು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಹಾಕಿ ಕೊಂಡಿದ್ದೆ.
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದು ನನ್ನಕ್ಕನ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ..

ಅಕ್ಕ ಹುಡುಕಿದ ಮುದ್ದಾದ .. ...ಹೊಸ ಹೆಂಡತಿ... ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಪ್ರೇಮ ಸಲ್ಲಾಪ ನಡೆದಿತ್ತು..ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಮಾತುಕತೆ ಆಗಲಿಲ್ಲವಾಗಿತ್ತು..
ಊರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಕೀಟಲೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಮಾತನಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಆಗಿಲ್ಲವಾಗಿತ್ತು.

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆದರಿಕೆ.. ಸಂಕೋಚ.. ಚಂದದ ಈ ಹುಡುಗಿ ಇನ್ನು ನನ್ನ ಮಡದಿ..
ನನ್ನ ಬಾಳ ಸಂಗಾತಿ....

ಒಂದುರೀತಿಯ ಭಯ ಮಿಶ್ರಿತ ಖುಷಿಯ ಅನುಭಾವ ಅನುಭವಿಸುತ್ತ ಇದ್ದೆ.

.' ಪ್ರಕಾಶು.. ಇಲ್ಲಿ ಬಾ " ಅಕ್ಕ ಕರೆದಳು..

ಈ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಕನಿಷ್ಟ ಮಟ್ಟದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ನಾನವಾದರೂ ಬೇಡವೆ..? ಛೆ..
ಹೊರಕ್ಕೆ ಬಂದೆ .. ಡ್ರಮ್ಮು ಸೈಜಿನ ಮಹಿಳಮಣಿ ಬಂದಿದ್ದರು.
ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದವರೇ...
"ಅರೇರೇ..ಪ್ರಕಾಶಾ..ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀಯಾ..!! ಮದುವೆ ಆಯಿತಂತಲ್ಲೋ.?? ಎಲ್ಲೋ ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿ..? ತೋರಿಸೊ.."
ಅಂದರು..

ಮುಖದ ತುಂಬಾ ಬಾಯಿನೊ..ಬಾಯಿ ತುಂಬಾ ಮುಖಾನೊ..
ಅಹಾ ಹಾ..ಏನು ಕಂಠ..ಏನು ಕಥೆ...?

ಈ ಗಲಾಟೆ ಕೇಳಿ ಗಾಭರಿ ಮುಖಮಾಡಿಕೊಂಡ ನನ್ನಾಕೆ ಓಡಿಬಂದಳು..

"ಓಹೊಹೊ..ಇವಳೇನಾ... ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಆಗ್ರಾದಿಂದ ಬಂದವಳು..
ಒಳ್ಳೆ ಖುಷ್ಬು ಥರ ಇದ್ದಾಳಲ್ಲೋ..!! ಕನ್ನಡ ಬರುತ್ತೇನೋ..?"

ಏರಿದ ಕಂಠದಿಂದ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮಾತೇಯನ್ನು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಅವಕ್ಕಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವು.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಇವರು ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಸಾವಿರಾರು ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕ ಚಿನ್ಹೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅಕ್ಕನ ಮುಖ ನೋಡಿದೆ.
ಅದು ಅವರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಯಿತು ಅನ್ನಿಸಿತ್ತೆ..ಮತ್ತೆ ಬಾಯಿತೆರೆದರು..
ಧಡೂತಿ ಮಹಿಳೆ ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು....

"ಅಲ್ಲೋ ಪ್ರಕಾಶಾ.. ನಿಂಗೆ ನನ್ನ ನೆನಪು ಇಲ್ಲೇನೋ..? ನಾನು ನಿನ್ನ ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸಿ ಬೆಳಿಸಿದ್ದೀನೊ..
ನಿನ್ನ ಚಾಚಿ ತೆಗೆದು ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡಿದ್ದೀನೊ..ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲೇನೋ..?"

ನಮಗೆ ತಲೆ ಆಡಿಸುವದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತಿನ್ನೇನಕ್ಕೂ ಅವಕಾಶವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ...

"ನಾನು ದೂರದ ಸಂಬಂಧದಿಂದ ಅತ್ತೆ ಅಗಬೇಕು ಕಣೊ..ನೀವೆಲ್ಲ ಆಗ ಬಹಳ ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ರಿ..ಎಲ್ಲಿ ನೆನಪಿರುತ್ತೆ?'

ಅವರೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೆಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು..ಅವರೆ ಉತ್ತರ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು..

"ನಾನು ಸರಸತ್ತೆ...!!"

ಅಂತೂ ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ ವಿಷಯ ಸಿಕ್ಕಿತು..!!

"ನೋಡೊ ತುಂಬಾ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿದೀಯಾ..ನಮ್ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೇ ಕರೆಯೋಣ ಅಂತಿದ್ದೆ. ನಿಮಗೆ ಹನಿಮೂನಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಂತೆ.. ಅಕ್ಕ ಹೆಳಿದ್ದಾಳೆ.. ನಿಮ್ಮ ಸಮಯ ವೇಷ್ಟು ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ..
ಯಾವಾಗ್ಲೂ ನಾನೊಬ್ಬಳೆ ನಿಮ್ಮನೆಗೆ ಬರ್ತಾ ಇರ್ತೀನಿ... ಇಂದು ಮಧ್ಯಾನ್ಹ ೫ ಗಂಟೆಗೆ ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಬರಬೇಕು.."
ರಾಜಾಜ್ಞೆಥರ ಹೇಳಿದಳು..

ಇಲ್ಲಿಯವರಗೆ ಬಡಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಬಾಯಿಗಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬ್ರೇಕ್ ಕೊಟ್ಟಳು..

"ನೋಡಿ ಸರಸತ್ತೆ ..ನಿಮಗ್ಯಾಕೆ ತೊಂದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ದಿವಸ ಬರ್ತೇವೆ.."

ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮುಂದೂಡಿದವನು ಬಾಳಿಯಾನು ಎಂಬಂತೆ...ಹೇಳಿದೆ...

"ಛೆ..ಛೆ..ನಾನು ಕರೆಯೋದು ಹೆಚ್ಚೋ..ನೀನು ಬರೋದು ಹೆಚ್ಚೊ.. ಬರ್ಲೇ ಬೇಕಪ್ಪ. ವಾರದ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೇ...ನಾನು ಎಲ್ಲ ತಯ್ಯಾರಿ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.."

ಅಕ್ಕ ಮಧ್ಯ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದಳು " ಆಯ್ತು ಸರಸತ್ತೆ " ನಾವೂ ಕೂಡ ನಿಮ್ಮನೆ ನೋಡಿಲ್ಲ. ಬಹಳ ದಿನದಿಂದ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೀರ. ಎಲ್ಲರೂ ಬರ್ತೇವೆ"

ನಂತರ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಮಾತನಾಡದೆ ಹೋದಳು..
ಒಂದುರೀತಿಯ ದೊಡ್ಡ ಮಳೆ ಬಂದು ಹೋದಂತಾಯಿತು...

ಅಕ್ಕ ಹೇಳಿದಳು " ನಂಗೂ ಕೂಡ ನೆನಪಿಲ್ಲ ಕಣೊ.... ಇಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಸಿಕ್ಕು ಅವಳೆ ಪರಿಚಯ ಹಿಡಿದು ಮಾತನಾಡಿ ಬಹಳ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಏನೇನೊ ಸಂಬಂಧ ಹೇಳ್ತಾಳೆ....ನಾವೂ ಕೂಡ ಹೋಗಿಲ್ಲ. ಹೋಗಿ ಬಂದರಾಯಿತು ಬಿಡು."

"ಇವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಹೀಗೆನಾ..? ಏನು ಧ್ವನಿ..ಏನು ಕಂಠ..? ಹೇಗೆ ಇವರ ಸ್ವಭಾವ?" ನಾನು ಕೇಳಿದೆ.

"ಅಯ್ಯೊ ಅದೇನು ಕೇಳ್ತೀಯಾ..ನಮ್ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಟೀ ಸಂಗಡ ಲಾಡು..ಚಿಪ್ಸು ಏನೆ ಇಟ್ಟರೂ ಅದನ್ನು ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ಗಂಟು ಕಟ್ಟಿ ಬಿಡುತ್ತಾಳೆ. ನಮ್ಮನೆಯ ಹಿರಿಯರ ತಿಥಿ, ಶ್ರಾದ್ಧ ಎಲ್ಲ ಇವರಿಗೆ ಗೊತ್ತು.. !
ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವಳೇ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ದಿನ ತಿಳಿದು ಕೊಂಡು ತಪ್ಪದೆ ಹಾಜರಾಗುತ್ತಾಳೆ..
ಅಂದೂ ಕೂಡ ಬಾಳೆ ಎಲೆಯಲ್ಲಿನ ಸ್ವೀಟು ಸೆರಗಿಗೆ ಗಂಟು ಕಟ್ಟುತ್ತಾಳೆ... ಹೋಗ್ಲಿಬಿಡು..ಸರಿ ನೀವುಗಳು ರೆಸ್ಟ್ ತಗೊಳಿ."

ಅಂತೂ ನಮ್ಮಕ್ಕ ಜ್ನಾನದ ಮಾತಾಡಿದಳು..

ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮಳೆ ಬಂದು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೇನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ.

ಹೇಗಿದ್ದರೂ ರಾತ್ರಿ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಸಮಯವಿದೆಯಲ್ಲ..ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಊಟಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವಲ್ಲ ...ಅಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತ.. ಸುಮ್ಮನೆ ಮಲಗಿದೆ...
ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನಕ್ಕನ ಕೀಟಲೆ ಬೇರೆ..
ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಯ ಸುಮಾರಿಗೆ ಬಾವ ಬಂದರು.
ಅವರ ಸಂಗಡ ನನ್ನ ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಮಗ ವಿನಾಯಕ ಕೂಡ ಇದ್ದ.
ಎಲ್ಲರೂ ಸರಸತ್ತೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆವು.ಮನೆ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು...

ದೊಡ್ಡ ದೇಶಾವರಿ ನಗುವಿನಿಂದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದಳು ಸರಸಕ್ಕ..."ನೋಡು ..ನಾನು ಕರೆಯೋದು ಹೆಚ್ಚಾ..ನೀನು ಬರೋದು ಹೆಚ್ಚಾ..?""
ಗಂಡನೂ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ,ಬಹಳ ಮ್ರದು ಸ್ವಭಾವ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.. ಹಾಗೆ ಇರಬೇಕಾದ ಅನಿರ್ವಾಯತೆಯೆನೊ..? ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೆ ನಗು ಬಂತು...

"ಸರಸಕ್ಕ ಟಿ ಮಾಡಲಾ..ಕಾಫಿ..ಮಾಡಲಾ.." ಕೇಳಿದರು..
ನಾವು ಬೇಡ ..ಬೇಡ..ಅಂದೆವು...ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಮಾತಿನಲ್ಲೆ ಕಳೆಯಿತು..

ನಾನು ನನ್ನಕ್ಕನ ಮುಖ ನೋಡಿದೆ..ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏನೂ ಸೇವಿಸದೆ ಬಂದಿದ್ದೇವು...

"ಸರಸಕ್ಕ ಏನು ಮಾಡ್ತಿರೊ ಮಾಡಿ..ಹೊಸ ಜೋಡಿಗಳು ಬ್ರಿಗೇಡ್ ರೋಡ್ ಕಡೆ ಹೋಗಿ ಬರ್ತಾರಂತೆ.." ಅಕ್ಕ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಂಕೋಚ ಬಿಟ್ಟು ಹೇಳಿದರು...
" ಅಯ್ಯೊ ಎಲ್ಲ ರೆಡಿಯಾಗಿದೆ..ನಿಮ್ಮ ಬರುವದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ.." ಅನ್ನುತ್ತ ಎದ್ದು ಒಳಗೆ ಹೋದರು..

ಸಂಗಡ ಅಕ್ಕ, ನನ್ನಾಕೆಯೂ ಹೀಂಬಾಲಿಸಿದರು...

ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ಲೇಟ್ ಗಳೊಂದಿಗೆ ಬಂದರು...
ದೊಡ್ಡ ಪ್ಲೇಟ್..ಅದರಲ್ಲಿ ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಬಾತ್,
ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹೋಳಿಗೆ.. ಅದಕ್ಕೆ... ಮೇಲಿಂದ ತುಪ್ಪ , ಸಕ್ಕರೆಪಾಕ...!
ವಾವ್..ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಖುಷಿಯಾಯಿತು.. "ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಬೇಡಾಗಿತ್ತು.. " ಎನ್ನುತ್ತ ಹೇಳುವಾಗಲೇ.. ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಬಂದಿತ್ತು.

ಹೊಸ ಮಡದಿಯ ಮುಖ ನೋಡಿದೆ..

ಕಣ್ಣಿಂದ ಏನೋ ಹೇಳುವಂತಿತ್ತು...

ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ..ಅಕ್ಕನ ಮುಖನೋಡಿದೆ..
ಅಕ್ಕ ಕಣ್ಸನ್ನೇಯಿಂದ ತನ್ನ ಪ್ಲೇಟ್ ತೋರಿಸಿದಳು...

ಅವಳಿಗೆ ಬಿಸಿ ಬೇಳೆ ಬಾತ್ ಅಂದರೆ ಪಂಚ ಪ್ರಾಣ..ಪ್ಲೇಟಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಇತ್ತು...!!
ಹೋಳಿಗೆ ಮೂರು ಹಾಕಿಸಿ ಕೊಂಡಿದ್ದಳು...ಹೋಳಿಗೆ ಅಕ್ಕಂಗೆ ಇಷ್ಟವೇ ಇಲ್ಲ.. !!

ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ..
ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಬಾತಿಗೆ ಸ್ಪೂನ್ ಹಾಕಿದೆ...
ಸ್ಪೂನ್ ಮೇಲೆ ಎತ್ತಿ ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿದೆ.... ಸ್ವಲ್ಪ ಲೋಳೆಯ ಥರ ಅನ್ನಿಸಿತು.....
ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ಪೂನ್ ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿ ಕೊಂಡೆ..

ಹೌದು...ಸಿಂಬಳದ.. ಹಾಗೆ ಅನಿಸಿತು....

" ಇದು ಬಿಸಿ ಬೇಳೆ ಬಾಥ್ ಅಲ್ಲವೇ..?" ತುಂಬಾ ಆತಂಕದಿಂದ ಕೇಳಿದೆ..

" ಹೌದೊ ಮಾರಯಾ..ನಿನಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಅಂತ... ಸಂಕೋಚ ಮಾಡಿಕೋಳ್ಳ ಬೇಡ..ಇನ್ನೊಂದು ಸಾರಿ ಹಾಕ್ಸೋಬೆಕು" ಅಂದಳು..ಸರಸತ್ತೆ.

ಇದೆಂಥದು.. ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಬಾತ್... ??

ಬಾಯಿಗಿಟ್ಟೆ.. .ಒಂಥರಾ.. ..ಲೋಳೆ...ಲೋಳೇ.....ಏನೇನೋ ಆಯಿತು... !

ಆದರೆ..ಸುವಾಸನೆ..ಪರವಾಗಿಲ್ಲವಾಗಿತ್ತು....ಬಹಳ ಬಿಸಿ...

ಹಾಕಿದೆ..ಗಂಟಲಲ್ಲಿ ಇಳಿಯೋದೆ ಇಲ್ಲ.."ದೇವರೆ..ಇದೆಂಥ ಶಿಕ್ಷೆಯಪ್ಪ.." ಅಂದುಕೊಂಡೆ..

"ಪ್ರಕಾಶು...ಕತಾರ್ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇಂಥದ್ದೆಲ್ಲ ಸಿಗಲ್ಲಪ್ಪ..ನಿಧಾನವಾಗಿ ತಿನ್ನು..."
ಸರಸತ್ತೆ ಉಪಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು..

ಬಾವನನ್ನು ನೋಡಿದೆ..

ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು......ನೀರು ಕುಡಿಉತ್ತಿದ್ದರು..!!

ಇದು.. ಗಂಟಲಿಗೆ ಇಳಿಸುವ ಉಪಾಯ..! ವಿನಾಯಕನೂ ಹಾಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ...!
ಮನೆ ಯಜಮಾನನ್ನು ನೋಡಿದೆ...
ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಿರ್ವಿಕಾರವಾಗಿ ತಿನ್ನುತಿದ್ದರು...

ನಾನು ತಿನ್ನಲೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು..!

ಹಾಗು ಹೀಗೂ.. ಮುಕ್ಕಾಲು ಭಾಗ ತಿನ್ನೊ ಹೊತ್ತಿಗೆ...
ಹೊಟ್ಟೆ ಇದು..ತನ್ನಿಂದ ಆಗಲ್ಲ..ಹೊರಗೆ ಕಳಿಸುತ್ತೇನೆ ಅನ್ನುವಂತಿತ್ತು...

ಇದು ಸಾಕು ಎಂದು ಹೋಳಿಗೆಗೆ ಕೈ ಹಚ್ಚಿದೆ....

ಮಡಿಸಿಟ್ಟ ಪದರು ಬಿಡಿಸಿದೆ..ಒಳಗೆ ಹತ್ತಿಯಂತೆ... ಬೂಸ್ಟ್ ಬಂದಿತ್ತು.. !

"ಅಯ್ಯೊ ದೇವರೆ..ಎಂಥಹ..ಧರ್ಮ ಸಂಕಟ...!! ಅದರ....ಸಕ್ಕರೆ ಪಾಕ ಖಾಲಿಯಾಗಿತ್ತು.....!!

ಅದನ್ನು ಬಿಸಿ ಬೇಳೆ ಬಾತಿಗೆ ಬಳಸಿ ಕೊಂಡಿದ್ದೆ... !!
ತಕ್ಷಣ ಒಂದು ಉಪಾಯ ಬಂತು...
ನನ್ನ ಪ್ಲೇಟ್ ಕೈ ಜಾರಿ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳೀಸಿದೆ...!!

ಅಬ್ಭಾ ಗೆದ್ದೆ.....ಅನ್ನಿಸಿತು..!!

ಸರಸಕ್ಕ " ಸ್ವಲ್ಪ ಇರು ಪ್ರಕಾಶಾ....ಬೇರೆ ಪ್ಲೇಟ್....ತರುತ್ತೇನೆ.." ಅಂತ ಒಳಗೆ ಹೋಗಲು ಅನುವಾದಳು..

ಅಕ್ಕ ತಡೆದಳು..." ಸರಸಕ್ಕ..ಇವತ್ತು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಮಧಾನ್ಹ ಹೊಟೆಲ್ ಊಟ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ..ಯಾರಿಗೂ ಹಸಿವಿಲ್ಲ..ಯಾರಿಗೂ ಒತ್ತಾಯ ಬೇಡ.." ಎಂದು ಬಚಾವ್ ಮಾಡಿದಳು..
ಹಾಗೆ ಬಾವ , ವಿನಾಯಕರೂ ಅರ್ಧಕ್ಕಿಂತ ಬಿಟ್ಟು ಎದ್ದರು.. !!

"ಇರು.... ಕಾಫಿ.. ಮಾಡುತ್ತೇನೆ " ಅನ್ನುತ್ತ ಮತ್ತೆ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಲು ರೆಡಿ ಆದಳು.. ..

ನಾವೆಲ್ಲ ಬೇಡ ಬೇಡ ಅನ್ನುತ್ತ ತಪ್ಪಿಸಿ ಕೊಂಡು ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಸಾಹಸ ಪಟ್ಟೆವು...!!

ಮನೆಗೆ ಬಂದವರು ಯಾರೂ ಮಾತನಾಡುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ...

ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಒಂಥರ ಶಬ್ಧ..ಬೇಡವೆಂದರೂ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ....ಬರುತ್ತಿತ್ತು... !

.ಟುಂಯಿ..ಟುಸ್ಕ್...ಕುಂಯ್ಯ್..ಅನ್ನುತ್ತಿತ್ತು..!!

ಬಾವ ಪರಿಚಯದ ಡಾಕ್ಟ್ರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ...

ನಮ್ಮ ಹನಿ ಮೂನ್ ಪ್ರೊಗ್ರಾಮ್ ಟುಸ್ಸ್ ಆಯಿತು.. !
ಐದು ದಿವಸ ಹಾಸಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಏಳಲಿಕ್ಕೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ...!!

ಕೊನೆಗೆ ಬೇಲೂರು..ಹಳೆಬೀಡು.. ಶ್ರವಣಬೆಳ್ಗೊಳ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು.


ಈಗ ಶ್ರವಣಬೆಳಗೊಳ ಮಾತ್ರ ನೆನಪಿದೆ...!!