ಹೀಗೂ....ಒಂದು..ಕಾಲವಿತ್ತು...!!!

ಕೆಂಪಜ್ಜಿ ನನ್ನಜ್ಜನ ಅಕ್ಕ. ಬಾಲ್ಯ ವಿಧವೆ. ಮದುವೆಯ ದಿವಸವೆ ಗಂಡನಿಗೆ ಹಾವು ಕಚ್ಚಿ, ತವರು ಮನೆ ಸೇರಿದಳು. ಕೆಂಪು ಸೀರೆ ಉಡುತ್ತಿದ್ದಳು.. ನಮಗೆಲ್ಲ "ಕೆಂಪಜ್ಜಿ" ಯಾಗಿದ್ದಳು.
ನಮ್ಮನೆಯ ಆಧಾರ ಸ್ಥಂಭ ಆ ಕೆಂಪಜ್ಜಿಗೆ ನನ್ನಜ್ಜ ಬಹಳ ಗೌರವ ಕೊಡುತಿದ್ದರು.
ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಹೊಸ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿದಾಗ ಕೆಂಪಜ್ಜಿ ಫೋಟೊ ದೇವರ ಪೀಠದಲ್ಲಿಟ್ಟಿದ್ದ.

ನಾವೆಲ್ಲ ಇಂದು ಕಾರಲ್ಲಿ,,, ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ,, ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ಆನಂದ ಪಡಲು ಆ ಜೀವ ಇರಬೇಕಾಗಿತ್ತು...

ಆಗ ನಮ್ಮದು ದೊಡ್ಡ ಕುಟುಂಬ. ಮನೆ ತುಂಬಾ ಮಕ್ಕಳು. ಯಾವ ತಾಯಿಂದಿರಿಗೂ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಮಯ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಊಟ, ತಿಂಡಿ, ಸ್ನಾನ ಎಲ್ಲ ಕೆಂಪಜ್ಜಿ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.

ನಮಗೆ ಕೆಂಪಜ್ಜಿ ಬಹಳ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚು. ಅವಳ ಕಥೆ ಕೇಳಲು ಮುಗಿದು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದೇವು.

ನನಗೆ ಜಗಜಿತ್ ಸಿಂಗರ ಘಝಲ್ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ. " ವೊ ಕಾಗಜ್ ಕಿ ಕಶ್ತಿ..ಬಾರಿಶ್ ಕಾ ಪಾನಿ..."

ಮಳೆಗಾಲ ದಿನಗಳು.. ಒದ್ದೆಯಾದ ಕಂಬಳಿ ಒಣಗಿಸಲು "ಹೊಡಚಲು" ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು.

ಕಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಂಕಿ.. ಅದರ ಮೇಲೆ ಚಪ್ಪರದಲ್ಲಿ ಕಂಬಳಿ...ಹೊಗೆ... ಸುತ್ತಲೂ ನಾವು ಐದಾರು ಮಕ್ಕಳು..

ಕೆಂಪಜ್ಜಿ ಕಥೆ.. ಹೊರಗೆ ಮುಸಲಧಾರೆ ಮಳೆ..

"ಕೆಂಪಜ್ಜಿ..ಕೆಂಪಜ್ಜಿ.. ಕಥೆ ಹೇಳು..."

"ಸ್ವಲ್ಪ ಇರ್ರೋ... ಹಲಸಿನ ಬೇಳೆ ಸುಡೋಣ" ಅನ್ನುತ್ತ ಬೇಳೆ ಸುಡಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಿದಳು

"ನಾನು ಸೈಕಲ್ಲು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನೋಡಿದ ವಿಷಯ ಹೇಳಲಾ..?" ಕೇಳಿದಳು.

ನಮಗೇನು..?. ಕೆಂಪಜ್ಜಿಯ ಮೋಡಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದೆವು..ಸಂಗಡ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿಯಾಗಿ ಸುಟ್ಟಿದ ಹಲಸಿನ ಬೇಳೆ..!!
ಶುರುವಾಯಿತು..ಕೆಂಪಜ್ಜಿಯ... ಓಘ....

"ಆಗೆಲ್ಲಾ ರೆಡಿಯೊ ಕೂಡ ಅಪರೂಪ, ಪಟೆಲಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ರೆಡಿಯೋ ನೋಡಿ ನಾವೆಲ್ಲಾ ದಂಗಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವು.. ಪಟೆಲಜ್ಜ ಪೇಟ್ಟಿಗೆ ಥರ ಇದ್ದಿದ್ದ ಬೊಕ್ಸ್ ತಂದಿದ್ದ.. ಅದನ್ನು ಪಟ್ಟಣದಿಂದ ಬಂದಿದ್ದ ಒಬ್ಬಾತ ಸೆಲ್ಲ್ ಹಾಕಿ ಯಾವುದೊ ಬಿರಡೇ ತಿರುಗಿಸಿದ್ದ..
ಎಂತದೊ ಸುಡುಗಾಡು ಹಾಡು..ಹಿಂದಿ ಹಾಡಂತೆ.. ಬಂದಿತ್ತು..ನಮಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದ ಭಾಷೆ.."

" ಕೆಂಪಜ್ಜಿ... ಸೈಕಲ್ಲು..ಕಥೆ..." ಚಂದಾವರದ "ಗಪ್ಪು" ನೆನಪಿಸಿದ..

" ಹೌದಲ್ಲಾ. ಮರೆತೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ....
ಪಟೆಲಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಜನ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ದಿನ ಅವರು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಪಟೆಲಜ್ಜ
ಊರವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಕರೆದು " ನಾಡಿದ್ದು ಕಾನಸೂರಿಗೆ ಸೈಕಲ್ಲು ಬರ್ತದೆ.. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆರು ಗಂಟೆಗೆ.. ನೋಡೊವರೆಲ್ಲ ಬರಬಹುದು.." ಅಂದ.

ನಮ್ಮನೆ ರಾಮಕ್ರಷ್ಣ( ನನ್ನ ಅಜ್ಜ) " ಅದೆಲ್ಲ..ಎಂತಾ ನೋಡದು..? ಸೈಕಲ್ಲಂತೆ.?
ಎಂಥಾ ಪ್ರಯೋಜನ..?. ಎರಡುಗಾಲಿ ಇರುತ್ತಂತೆ..ನೋಡಿ ಎಂತ ಮಾಡುವದು..?
ಅದ್ರಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬುತ್ತಾ? ಯಾರೂ ಹೋಗುವದು ಬೇಡ" ಎಂದು ಫರ್ಮಾನು ಹೊರಡಿಸಿದ.

ನನಗೆ ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲ..." ಎಂಥದು ಇದು ಸೈಕಲ್ಲು..? ಎರಡು ಗಾಲಿ ಮೇಲೆ ಮನುಷ್ಯ ಹೋಗಬಹುದಂತೆ..ಜೋರಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದಂತೆ..!.!!"

ರಾತ್ರಿಯಿಡಿ ನಿದ್ದೆಯಿಲ್ಲ.. ಬೆಳಗಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಗಟ್ಟಿ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ.
ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಭಾಗಕ್ಕ, ಅಣ್ಣಣ್ಣ ಇಬ್ರೂ " ನಾವು ಸೈಕಲ್ಲು ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಕಾನಸೂರಿಗೆ ಹೋಗ್ತೇವೆ" ಅಂದಿದ್ರು.

ನಾನು ರಾಮಕ್ರಷ್ಣನಿಗೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಹೊಸೆದೆ. "ತುಂಬಾ ದೂರ ಆಗಿದ್ರೆ ಹೊಗ್ತಿರಲಿಲ್ಲ..ಇಲ್ಲೇ ಕಾನಸೂರು , ಎಲ್ಲರ ಸಂಗಡ ಹೊಗಿ ಬರ್ತೇನೆ.." ದುಡ್ಡು ಎಂತದೂ ಬೇಡ ಮಾರಯಾ" ಅಂದೆ.

ಬಹಳ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ..ಅಂತೂ ಅವನನನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿದೆ..

ಊರಲ್ಲಿ ಸಂಭ್ರಮ...ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೇಳುವದು ಒಂದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ.." ನೀನು ಸೈಕಲ್ಲು ನೋಡಲೆ ಬರಲ್ವಾ..?"

ಮರು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗ ಏಳಬೇಕು.. ತಿಂಡಿ ರೆಡಿ ಮಾಡ ಬೇಕು..

" ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗೆ ಹೇಗೆ ಏಳುವದು..? "

"ಕೆಂಪಜ್ಜಿ ..ಅಲಾರಮ್ ಕಿವಿ ತಿರುಪಿದ್ರೆ..ಅಯಿತಪ್ಪಾ..?" ರೆಖಾ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿದಳು..

"ಆಗೆಲ್ಲ.. ಅಲಾರಮ್ ಎಂತದೂ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ.
ಬೇಳ್ಳನಾಯ್ಕನ ಕೋಳಿ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗೆ ಕೂಗ್ತದೆ ಅಂತ ಪಟೇಲಜ್ಜನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.
ಬೆಳ್ಳನಾಯ್ಕಂಗೆ ಪಟೆಲಜ್ಜ ಕರೆಸಿ ಮಾತನಾಡಿದ." ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಿನ್ನ ಕೋಳಿ ಕೂಗಿದ ಕೂಡ್ಲೆ ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಬಂದು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಎಬ್ಬಿಸು.."

ಪಟೆಲಜ್ಜ ಅಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೌರವ.. ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಯಾರೂ "ಇಲ್ಲ" ಅನ್ನುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ರಾತ್ರಿಯಾಯಿತು. ಜಲ್ದಿ ಊಟಮಾಡಿ ಮಲಗಬೇಕೆಂದು ಅಪ್ಪಣೆಯಾಗಿತ್ತು.
ನನಗೊ..ರಾತ್ರಿಯಿಡಿ ನಿದ್ದೇನೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ತಲೆಯಲೆಲ್ಲ ಇದೆ ಯೋಚನೆ.. "ಹೇಗಿರಬಹುದು..ಈ ಸೈಕಲ್ಲು..? ಎತ್ತಿನಗಾಡಿ ಥರ ಅಲ್ಲಂತೆ..ಇನ್ನು ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ?"
ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಆಕಡೆ ಈಕಡೆ ಹೊರಳಾಡಿದೆ..
ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಣ ಪಣ ಸದ್ದು. ಕೇಳಿತು...!
ಭಾಗಕ್ಕ ಆಗಲೆ ಎದ್ದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ..!!ನಾನೂ ಎದ್ದೆ. ನೀರು ಕಾಯಿಸಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿದೆ.

ಬೆಳ್ಳನಾಯ್ಕ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಇಡಿ ಊರಿನ ತಿಂಡಿ ಮುಗಿದಿತ್ತು..!!

ಪಟೆಲಜ್ಜನೂ ರೆಡಿ ಆದ. ಅವನಿಗೆ ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿ ತಯ್ಯಾರಾಗಿತ್ತು..
ಆಗ ಅಜಮಾಸು ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆ..

" ಆಗ ಬ್ಯಾಟರಿ(ಟಾರ್ಚ್) ಇರ್ಲಿಲ್ಲ.."
ಹಿಂದಿನ ದಿವಸವೇ ಅಡಿಕೆ ಮರದ ದಬ್ಬೆಯನ್ನು ಸೀಳಿ , ಮಾರುದ್ದಕ್ಕೆ ತುಂಡು ಮಾಡಿ.."ಸೂಡಿ" ತಯಾರು ಮಾಡಿದ್ದೆವು...ಅದಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಡೆವು. ಅದು ದಾರಿ ದೀಪವಾಯಿತು..

ರಾಮಕ್ರಷ್ಣನಿಗೆ.. ಹೇಳಿ ಹೊರಡೋಣ ಅಂದು ಕೊಂಡೆ..
ಎಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸ್ತಾನೆ ಇಲ್ಲಾ... ಮುಂದೆ ನೋಡ್ತಿನಿ.. ಬಿಳಿ ಕಚ್ಚೆ ಪಂಚೆ ಹಾಕಿ , ಕಿಸಿ..ಕಿಸಿ..ನಗುತ್ತಿದ್ದ..
ನನಗಿಂತ ಮೋದಲೆ ರೆಡಿ ಆಗಿದ್ದ.. !!

ಎಲ್ಲರೂ ಸಡಗರದಿಂದ ಹೊರಟೆವು..
ಕಾನಸೂರು..ಮೂರು ಮೈಲು.. ದೂರವಾಗಿ ಅನಿಸಲೆ ಇಲ್ಲ..ಕಾನಸೂರಿಗೆ ಬಂದು ನೋಡಿದರೆ.. ಜನಸಾಗರವೆ ಸೇರಿತ್ತು...
ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಊರಿಂದ ನಮಗಿಂತ ಮೊದಲೆ ಜಾಗ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತಿದ್ದರು.

ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರು ಗೌಜಿ..ಗದ್ದಲ.
ಒಂದು ತರಹದ ಕುತೂಹಲ.. ಕಾತುರ..
ಸಮಯ ಹೊಗ್ತಾನೆ ಇರಲಿಲ್ಲ..
ನಮ್ಮೂರಿನ ಜನ ಒಂದುಕಡೆ ಕಂಬಳಿ ಹಾಸಿ ರಸ್ತೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕೊಂಡಿದ್ದೆವು.
ಪಟೆಲಜ್ಜನಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಖುರ್ಚಿ ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿಯಿಂದ ಇಳಿಸಲಾಯಿತು..

ಎಲ್ಲರೂ ಆರು ಘಂಟೆ ಆಗುವದನ್ನೆ ಎದುರು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆವು..

ಯಾರೊ ಕೂಗಿದರು

" ಬಂತು..ಬಂತು.. ಸೈಕಲ್ಲು..!!!??"

ನಾವು ನೋಡುತ್ತ..ನೋಡುತ್ತ ಇರುವ ಹಾಗೆ.. ಸೈಕಲ್ಲು ಬಂತು..

" ಮುಂದೆ ಒಂದು ಗಾಲಿ...!!. ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಗಾಲಿ..!!."

ಮೇಲೆ ಒಬ್ಬ ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದ...!
ಇದೇನಿದು ....ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ.. ಟುಂಯ್ಯನೆ..ನಡೆದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ...!!

"ಮುಂದೇನಾಯ್ತು..ಕೆಂಪಜ್ಜಿ..?" "ಶಾರಿ" ಬಾಯಿಕಳೆದು ಕೇಳಿದಳು..

"ಎಂತದೂ ಇಲ್ಲ..ನಾವೆಲ್ಲ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಮೂಕರಾಗಿದ್ದೇವು. ಕಣ್ಣಾರೆ ನೋಡಿದ್ದರಿಂದ ನಂಬಲೆ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು...
ಎಂಥಹ ಅದ್ಭುತ ದ್ರಶ್ಯ ಅದು... ನನ್ನ ಜೀವ ಇರುತನಕ ಮರೆಯಲಿಕ್ಕೆ.. ಅಗಲ್ಲಪ್ಪ..!!"

" ಎಲ್ಲರೂ ಊಟಕ್ಕೆ ಬನ್ನಿ" ಆಯಿ ಕೂಗಿದಳು..

ನಮಗೆ ಏಳಲು ಮನಸ್ಸಿರಲಿಲ್ಲ......
ಇನ್ನೂ ಕೆಂಪಜ್ಜಿಯ ಕಥೆಯ ಗುಂಗಿನಿಂದ ಹೋರಗೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ....