ತೆರೆದು ಮುಚ್ಚುವ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಎದುರಿನ ಮನಸ್ಸು ಗೊತ್ತಾಗುವದಿಲ್ಲ..

ಕಾಚಶ್ರಿ  ಕೊಟ್ಟ  ತರೆಬೇತಿಯ ಫಲಿತಾಂಶ  ಹೊರಬರುವದರಲ್ಲಿತ್ತು..
ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯುವದು  ಹೇಗೆ? 


ಯಾರಿಗೆ...? 


ಇತ್ತ  ರಾಜಿ ಬರುವದು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು...!


ಅವಳು  ಉಪ್ಪು,ಹುಳಿ ಸೇರಿಸಿದ ಹದವಾದ ಖಾರದ ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ...!!


"ಈ ಕಡೆ ನೋಡ್ರೊ..  ಬಂಗಾರಿ ಬರ್ತಿದ್ದಾಳೆ..
ನನಗೆ ದೂರದ  ಸಂಬಂಧ.."


ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಗಪ್ಪತಿ ಹೇಳಿದ...


ಕಾಚಶ್ರೀಗೆ ಕೋಪ ಬಂದಿತು...


"ಈ ಸಂಬಂಧಿಕರ ಹತ್ರ ಇದೆಲ್ಲ  ಇಟ್ಕೋ ಬಾರ್ದು..
ಅವರು  ಬಹಳ ಡೇಂಜರ್ಸು.. ನನ್ನ ಅನುಭವದಿಂದ  ಹೇಳ್ತಿದ್ದೀನಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೇಳ್ರೋ.."


ಆದರೆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಗಪ್ಪತಿ, ಸೀತಾಪತಿ ಕೇಳೋ ಮೂಡಿನಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ..
ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟರು...


ಬಂಗಾರಿ  ಹತ್ತಿರ ಬಂದಳು..!


ಸೀತಾಪತಿ ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರ ಹೋದ...!!


ಒಂದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆಯಲು ಹೋದ...


ಆಗಲಿಲ್ಲ..!
ಎರಡೂ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಹೋಯಿತು...!!


ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ  ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ..!


ಅಗಲೂ ಎರಡು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತೆರೆಯಿತು...!!


ಬಂಗಾರಿ ಪರಿಚಯದ ನಗು ನಕ್ಕಳು..!
ಹತ್ತಿರ  ಬಂದಳು...


"ಸೀತಣ್ಣ  ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಆರಾಮಾ...?"

ಅರೇ... ಸೀತಣ್ಣ... ಕಣ್ಣಿಗೆ ಎಂತಾ  ಆಯ್ತು..???

ಕಸ ಬಿದ್ದೋಯ್ತಾ? 
ಬಾ  ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಾಯಿಂದ  ಊದಿ ಕಸ ತೆಕ್ಕೊಡ್ತಿನಿ...!"



ಸೀತಾಪತಿ  ಪೆಪ್ಪೆ..ಪ್ಪೆ.. ಅಂದ....!!!
ಏನೂ ಹೇಳಲೂ ಮಾತೇ ಹೊರಡಲಿಲ್ಲ..!


ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಗಪ್ಪತಿ  ಸ್ವಲ್ಪ  ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ತೋರಿಸಿದ..


ಬಲಗೈಯಿಂದ ಒಂದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡ..
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತೆರೆದ...!!!!
ಈಗ  ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆಯುವದಕ್ಕೆ ಸರಿ ಆಯ್ತು...


ಬಂಗಾರಿಗೆ  ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು...!!


"ಗಪ್ಪತಿ ಅಣ್ಣ ಇದೇನಿದು..?  
ಏನಾಯ್ತು...?
ಒಂಥರಾ  ಆಡ್ತಿದೀಯಲ್ಲ... ಮೈ  ಹುಷಾರಿಲ್ವಾ...?"


ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ದೂರದಿಂದ ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರಾಜಿ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಳು.. 


" ನಿಮಗೆಲ್ಲ  ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಕೆಲ್ಸ ಇಲ್ವೇನ್ರೋ...? 
ಲೈನ್ ಹೊಡಿಲಿಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಲ್ಲ...!
ನೀವೆಲ್ಲ  ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಬರ್ತೀರೋ ? ಲೈನ್ ಹೊಡಿಯಲಿಕ್ಕೊ..?
ನಿಮ್ಮ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ ಇದಕ್ಕೆ ಅಂತ  ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಕಳಿಸ್ತಾರೇನ್ರೋ..? ನಿಮಗೇನು ನಾಚಿಕೆ ಮರ್ಯಾದಿ ಏನೂ ಇಲ್ವಾ?"


ರಾಜಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಇಬ್ಬರೂ ಕಂಗಾಲಾದರು..


ಅವರ ಧೈರ್ಯಕ್ಕೆ ನಾಗು ಹತ್ತಿರ ಹೋದ...
ರಾಜಿಯನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಕೇಳಿದ...


"ಏನಾಯ್ತು...? ನಿಮಗೆ  ಏನಾದ್ರೂ ತೊಂದ್ರೆ ಆಯ್ತಾ...?"


"ನೀವೆಲ್ಲ  ಮಾಡೋ ಕೆಲ್ಸ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲ್ವಾ? 
ಯಾಕೆ ಲೈನ್ ಹೋಡಿದ್ದೀರಾ?"


"ಯಾರು ಲೈನ್ ಹೊಡೆದದ್ದು..? ಅದು ಹೇಗೆ?"


"ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಬೇಡ.. 
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಹೊಡೆದದ್ದನ್ನು ನಾನೇ ನೋಡಿದೆ...
ನಿಮಗೆನು ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಕೆಲ್ಸ ಇಲ್ವಾ? 
ನೀವೆಲ್ಲ  ಯಾಕೆ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬರ್ತೀರಾ?"


ರಾಜಿ  ದಬಾಯ್ಸಿ ಜೋರಾಗಿ ಕೇಳಿದಳು...


" ಓದ್ಲಿಕ್ಕೆ .. ಅಂತ....  "


"ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಬರೋವರು ಮಾಡೋ ಕೆಲ್ಸಾನಾ  ಇದು?? 
ತೀರಾ  ಚೀಪಾಗಿ ಲೈನ್ ಹೋಡೀತಿರಲ್ಲ...!!
ಛೇ..!! "


"ರಾಜಿಯವರೇ... ನೀವು ಯಾಕೆ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬರ್ತಿರೋದು...?"


" ಓದಲಿಕ್ಕೆ"


" ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಬರೊವ್ರು ಇಂಥಾ  ಡ್ರೆಸ್ಸಾ ಹಾಕೋದು...? 
ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕೆರಳಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಅಲ್ವಾ?
ತೊಡೆ ತೋರಿಸುವಂಥ   ಇಂಥಹ ಡ್ರೆಸ್ಸು ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಯಾಕೆ..?"


"ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣು ಸರಿ ಇಲ್ಲ.. 
ಮನಸ್ಸು ಸರಿ ಇಲ್ಲ ಅಂದಮೇಲೆ ಯಾವ ಡ್ರೆಸ್ಸು ಹಾಕಿದ್ರೂ ಅಷ್ಟೇನೆ..
ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಶಿಲಾಬಾಲಿಕೆ ಇದ್ರೂ ಯಾರಾದ್ರೂ ಅಪಾರ್ಥ  ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಾರಾ..?"


"ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಭಾವ ಇಟ್ಕೊಂಡು, ಕೈ ಮುಗಿಲಿಕ್ಕೆ ಅಂತಾನೆ ಹೋಗಿರ್ತಾರೆ...
ದೇವ್ರ ಹತ್ರ ಕಷ್ಟ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಿಕ್ಕೇ ಹೋಗಿರ್ತಾರೆ..
ಆಗ ಕಷ್ಟಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೇನೂ ಕಾಣುವದಿಲ್ಲ...
ಅಷ್ಟಲ್ಲದೆ ಅದು ಕಲ್ಲಿನ ಮೂರ್ತಿ...
ಮನಸ್ಸು ಕೆರಳುವಂಥಹ  ದೃಶ್ಯ  ನೋಡಿದ್ರೆ....
 ದೇವರ ಬಗ್ಗೆ ತಪಸ್ಸಿಗೆ ಕುಳಿತ ವಿಶ್ವಾಮಿತ್ರನ ಕಥೆ  ಆಗ್ತದೆ.."


"ಇದೇ ವಿಶ್ವಾಮಿತ್ರ ಎರಡನೇ ಬಾರಿ ಏನು ಮಾಡಿದ? 
ಯಾವ ಅಪ್ಸರೆಯೂ ಕುಣಿದರೂ ಏನೂ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ಲ..
ದೇವರನ್ನ ಒಲಿಸಿಕೊಂಡ... 
ನಿಮಗೆ ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣು ಮನಸ್ಸು ಸರಿ ಇಲ್ಲ...
ನನಗೆ ಚಂದ ಕಾಣಬೇಕು ಅಂತ ಇದೆ..
ಚಂದದ ಡ್ರೆಸ್ಸು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.."


"ಈ ಚಂದ  ಬೇರೆಯವರು ನೋಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ತಾನೆ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲಿರೋದು?
ನೋಡಿದವರು... ಪ್ರಶಂಸೆ ಮಾಡ್ಲಿ ಅಂತ ತಾನೆ ಮನಸಿನಲ್ಲಿರೋದು?
ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಚುಡಾಯ್ಸಿದ್ರೆ ತಪ್ಪೇನಿದೆ? 
ನಿಮಗೇನೂ ಅವಮಾನ ಮಾಡಿಲ್ವಲ್ಲ..?"


"ನೋಡಿ ಮಿಸ್ಟರ್ ನಾಗು.. 
ನಾನು ಮಾತಾಡ್ತಿರೋದು ಇವರಿಬ್ಬರ ಬಳಿ. 
ನಿಮ್ಮ ಹತ್ರ ಅಲ್ಲ...
ನಿಮಗೂ ಇದಕ್ಕೂ ಸಂಬಂಧ ಇಲ್ಲ"


"ನೋಡಿ ರಾಜಿಯವರೆ... 
ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಮಾತಾಡ್ತಿರೋದು ಬಂಗಾರಿ ಹತ್ರ...
ನಿಮಗೂ ಇದಕ್ಕೂ ಸಂಬಂಧ ಇಲ್ಲ..
ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ನೀವು ಯಾಕೆ ಕೋಪ ಮಾಡ್ಕೋತಿರಿ...?
ನಿಮಗೇನೂ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ವಲ್ಲ..
ನಿಮಗೆ ಲೈನ್ ಹೊಡೆದಿಲ್ವಲ್ಲಾ  ಅಂತ ಬೇಜಾರಿದ್ರೆ ಹೇಳಿ..."


"ನನಗೇನಾದ್ರೂ.. ಲೈನ್ ಹೊಡೆದರೆ..  
ಕಾಲಲ್ಲಿದ್ದ ಚಪ್ಪಲ್ಲು ಕೈಗೆ ಬರ್ತದೆ...".

 ನಮಗೆ  ಟೆನ್ಶನ್   ಶುರುವಾಯ್ತು.. 
ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಮ್ಮ  ಕೈ  ಮಿರ್ತಾ ಇದೆ ಅನಿಸಿತು...


"ಓಹೊ...ಹೀಗೋ...!
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತೆಗೆದರೆ ಲೈನ್ ಹೊಡೆದ ಹಾಗಾ?
ನೋಡಿ ನಿಮಗೆ ಕಣ್ಣು ನಾನು ಹೊಡಿತೇನೆ...
ಇಷ್ಟ ಆದ್ರೆ ಇಟ್ಕೊಳ್ಳಿ.. ಕಷ್ಟ  ಆದ್ರೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿ"


ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ನಾಗು ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆದೇ ಬಿಟ್ಟ..!!.
ರಾಜಿಗೆ ಕೋಪ ಬಂತು..


"ನನಗೆ  ಲೈನ್  ಹೊಡಿತಿದ್ದಿರಾ...!!.???...? 
ಸ್ವಲ್ಪ ಹತ್ತಿರ ಬನ್ನಿ.."


ನಾಗುವಿಗೆ  ಮೊಂಡು ಧೈರ್ಯ...!! 
ಹತ್ತಿರ  ಹೋದ...


"ನಿಮಗೆ ಗಂಡುಮಕ್ಕಳಿಗೇನು? 
ಒಂದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತೆರೆದರೆ ಆಯಿತು...
ಒಂಥರಾ  ವಿಲಕ್ಷಣ ಆತ್ಮ ಸಂತ್ರಪ್ತಿ...!
ನಿಮ್ಮ  ಮುಚ್ಚಿದ ಕಣ್ಣಿಗೆ..ತೆರೆದ ಕಣ್ಣಿಗೆ 
ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ಗೊತ್ತಾಗುವದಿಲ್ಲ...
ನಮಗೂ ಒಂದು ಮನಸ್ಸು ಅಂತ ಇರ್ತದೆ... ಹೃದಯ ಇರ್ತದೆ...
ನಿಮಗೆ ಯಾಕೆ ಈ ಕೀಚಕನ  ಮನಸ್ಸು..?
ನಿಮಗೆ ಯಾಕೆ ಇಂಥಹ ಭಾವನೆಗಳು ಬರ್ತದೆ?
ಚಂದ ನೋಡುವ  ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು..
ಯಾಕೆ ಅರ್ಥ  ಆಗೋದಿಲ್ಲ??
ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ನಿಮಗೆ ಯಾಕೆ  ಮುಖ್ಯ ಅನಿಸೋದಿಲ್ಲ?"


ನಾಗು ಇದನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಿಲ್ಲ..!!


ಗರ ಬಡಿದವನಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದ...!!


 "ನೋಡ್ರೋ.. ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್ರು ಬಂದ್ರು.. ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಹೋಗೋಣ್ರೊ.."
ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಗಪ್ಪತಿ ಜೋರಾಗಿ ಹೇಳಿದ...!


ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲರು  ಬರುತ್ತಿದ್ದರು....!!.




(ಬಹಳ ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡದಿಂದಾಗಿ  ಇನ್ನೂ  ಕೆಲವು ಓದುಗರಿಗೆ  "ಹೆಸರೇ.. ಬೇಡ"  ಪುಸ್ತಕ  ಕಳಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. 
ದಯವಿಟ್ಟು ಬೇಸರಿಸದಿರಿ.  ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ  ಕಳುಹಿಸಿಕೊಡುವೆ... ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಹೀಗೆಯೇ ಇರಲಿ...
ಪ್ರಕಾಶಣ್ಣ)