ಸಂಶಯಾ... ಪ್ರೇಮ..ಕಾವ್ಯದಾ.. ಕಹಿ ಬರಹಾ...!

"ನನ್ನ ಹೆಸರು ವಿನಾಯಕ ಅಂತ. ನಮ್ಮನೆ " ಫಸ್ಟ್ ಫ್ಲೋರ್" ಕಟ್ಟಬೇಕಿತ್ತು..
ನೀವೊಮ್ಮೆ ಬರ್ತೀರಾ..? "

ಅಬ್ಬಾ !... ಈ ಆರ್ಥಿಕ ಹಿಂಜರಿತದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ..
ಒಂದು ಓಯಾಸಿಸ್ ಕಂಡ ಹಾಗಿತ್ತು...

ಇಂಥಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆದ ಸಂತೋಷವನ್ನ,
ಖುಷಿಯ ಭಾವೋದ್ವೇಗವನ್ನ..
ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸ ಬಾರದೆಂಬ ಕಿವಿ ಮಾತು ಇದೆ...

"ವಿನಾಯಕರವರೆ ನಿಮ್ಮನೆ ಎಲ್ಲಿದೆ..?"

ಸರ್ಜಾಪುರ್ ರೋಡಿನ ವಿಳಾಸ ಕೊಟ್ಟರು..

ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಸೈಟಿರ ಬಹುದು.., ಓನರ್ ಹೇಗಿರ ಬಹುದು.. ಎನ್ನುವ ಯೋಚನೆ ಶುರುವಾಯಿತು...

"ಅಯ್ತು ಸರ್ ಬರ್ತೇನೆ.. ಈಗಲೇ ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ..."

ಕೂಡಲೇ ಸತ್ಯನಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿದೆ..
" ಹಲೋ .., ಪಾರ್ಟ್ನರ್ ... ಇವತ್ತು ನಾನು ಬರ್ತಾ ಇಲ್ಲಮ್ಮ...
ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಸುವವರೊಬ್ಬರು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಾರೆ.. ಭೇಟಿಯಗಿ ಬರ್ತೀನಿ.."

"ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಪ್ಪ... ಇಂಥಾ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಸ್ತಾನೆ ಅಂದ್ರೆ...
ಭಾರೀ ಬುದ್ಧಿವಂತ ಇರಬೇಕು.... ಹುಶಾರಿ...!
ಇಮೋಶನಲ್ ಆಗ ಬೇಡ ... ವಿಚಾರ ಮಾಡಿ ಮಾತಾಡು..."

ಸತ್ಯನ ಅನುಭವದ , ವಿಚಾರ, ಬುದ್ಧಿ ಶಕ್ತಿಯ ಮುಂದೆ ನಾನು ಮಾತಾಡುವದಿಲ್ಲ...

ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಖುಷಿಯಾಗಿತ್ತು ಅಂದರೆ..ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಕೂಡ ಏನೂ ಅನ್ನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ...

ಎರಡು ತಾಸು ಡ್ರೈವ್ ಮಾಡಿ ಅಡ್ರೆಸ್ ಹುಡುಕಿ ಅವರ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಬಂದೆ...
ಎಲ್ಲ ಸರಿಯಾಗಿದೆ...

ಕಾರ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿ... ನೋಡಿದೆ...
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲೇ ಕಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ..
ಕಂಪೌಂಡ್ ಕೂಡ..ದೊಡ್ಡ ಶ್ರೀಮಂತನೇ ಇರಬೇಕು...
ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಬಂದು ಬೆಲ್ ಮಾಡಿದೆ...

ಸುಮಾರು ಐವತ್ತು ವರ್ಷದವರೊಬ್ಬರು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದರು..
"ಬನ್ನಿ ನಾನು ವಿನಾಯಕ..."

ನಮಸ್ಕಾರ...." ನಾನು ಒಳಗೆ ಅಡಿಯಿಟ್ಟೆ...

ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಅದ್ಭುತವಾದ ಮನೆ.. !
ಒಳಾಂಗಣ ವಿನ್ಯಾಸ ಬಹಳ ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು..

ಅವರ ಅಭಿರುಚಿ .. ಮಾಡಿದ ಖರ್ಚು.. ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು..

ಒಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಅಡಿಗೂ ದೊಡ್ಡದಾದ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಫೋಟೊ...
ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಯುವಕನೊಬ್ಬನ ಫೋಟೊ...ಸಣ್ಣ ಮಗುವಿನ ಫೋಟೊ...

ಅಲ್ಲಿಯೇ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್....

"ಬನ್ನಿ ಹೆಗಡೆಯವರೆ..ಅದು ನಮ್ಮ.. ಮೊಮ್ಮಗ ಮತ್ತು ಮಗ ವಿಜಯ್..
ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.....
ನೀವು ನಿಮ್ಮ ವಿಸಿಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡ್ ಕೊಡುತ್ತೀರಾ..?"

ನಾನು ತಡಕಾಡಿದೆ...
"ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿದೆ.. ತರ್ತೀನಿ ಇರಿ..."
ನಾನು ಹೊರಗಿನಿಂದ ತಂದು ..ಕಾರ್ಡ್ ಕೊಟ್ಟೆ...

ಭವ್ಯವಾದ ಮನೆ... ನೋಡಲು ಖುಷಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು...

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಅಲಂಕಾರ..!

ನಾನು ಅವರ ಪಕ್ಕದ ಸೋಫಾದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳಲು ಹೋದೆ...

"ಇಲ್ಲಿ ಬೇಡ ಇಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳಿ"
ಅಂತ ತಮ್ಮ ಎದುರಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಒತ್ತಾಯವಾಗಿ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿದರು..

ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬೆಡ್ ರೂಮು.. ಕಿಚನ್.. ಇತ್ತು...

ನನಗೆ ಅಭಾಸ ಎನಿಸಿದರೂ ಮಹತ್ವ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ....

"ಹೆಗಡೆಯವರೆ.. ನಾನು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಮೂರು ಗುತ್ತಿಗೆದಾರರ ..
ಎಸ್ಟಿಮೇಶನ್ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ..
ನೀವು ಕೊಟ್ಟರೆ ನಾಲ್ಕನೆಯದು..
ಮತ್ತೆ ಯಾರದ್ದೂ ತೆಗೆದು ಕೊಳ್ಳುವ ವಿಚಾರವಿಲ್ಲ..."

ಉತ್ಸಾಹವೆಲ್ಲ ಟುಸ್ಸ್ ಅಂತ ಇಳಿದು ಹೋಯಿತು...

ಇದೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ವ್ರತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದದ್ದೇ...

"ನನ್ನ ಎಶ್ಟಿಮೇಶನ್ ಬೇಕುತಾನೆ ..? ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪ್ಲಾನ್ ಕೊಡಿ..
ಒಂದೆರಡು ದಿನದಲ್ಲಿ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ"

"ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ನೀವು ಅವರ ಎಸ್ಟಿಮೇಶನ್ ನೋಡಿ.. ನನಗೆ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೇಳಿ"

ಓಹೋ... ಅವರ ಎಸ್ಟಿಮೇಶನ್ ದೋಷ ನನ್ನಿಂದ ಬೇಕು...

" ನಾನು ಬೇರೆಯವರ ಕೆಲಸದ ಬಗೆಗೆ ಏನೂ ಹೇಳುವದಿಲ್ಲ.....
ನಾನು ಏನಾದರೂ ಹೇಳುವದಿದ್ದರೆ
ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ.., ನನ್ನ ಕೆಲಸದ ಬಗ್ಗೆ..
ಬೇರೆಯವರ ಬಗೆಗೆ ನಾನು ಹೇಳುವದು ತಪ್ಪಾಗುತ್ತದೆ.. "

" ನೀವು ಇರಿ .." ಎಂದು ಹಾಲಿನ ಪಕ್ಕದ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದರು...

ಮತ್ತೆ ಮನೆಯಲ್ಲವನೂ ಅವಲೋಕಿಸಿದೆ...

ನನಗೆ ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದಂತಾಯಿತು...!

ಅವರ ಗಂಡ , ಹೆಂಡತಿ ಜೋಡಿ ಫೋಟೊ ಉಲ್ಟಾ ಇಡಲಾಗಿತ್ತು.....!

ನಾನು ಮೊದಲು ಬಂದು ನೋಡಿದಾಗ ಸರಿಯಾಗಿ ಇತ್ತಲ್ಲಾ...!

ನಾನು ಹೊರಗಡೆ ಹೋದಾಗ ಹೀಗೆ ಇಟ್ಟಿರ ಬಹುದಾ...?

ಮಗನ, ಮೊಮ್ಮಗನ ಫೋಟೊ ಕಾಣುವ ಹಾಗೇ ಸರಿಯಾಗಿ ಇತ್ತು...

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಳಗಿನಿಂದ ಬಂದರು..

"ಹೆಗಡೆಯವರೆ.. ನೋಡಿ ಇದು ಒಬ್ಬರ ಎಶ್ಟಿಮೇಶನ್ನು"


ಅದರಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಟೊಟಲ್ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಅಳಿಸಲಾಗಿತ್ತು...
ಆದರೆ ರೇಟುಗಳು ಹಾಗೆಯೇ ಇತ್ತು..

ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ವರ್ಷದ ಅನುಭವ.. ರೇಟು ನೋಡಿ ಟೋಟಲ್ ಮೊತ್ತ ಊಹೆ ಮಾಡಬಲ್ಲೆ..
ನನಗೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ನಗು ಬಂತು..

"ಈ... ಎಸ್ಟಿಮೇಶನ್ ಹೇಗೆ..?"

"ಹೀಗೆಲ್ಲ ಹೇಳಲಾಗುವದಿಲ್ಲ..
ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಹೇಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ"

"ನೀವು ಸ್ವಲ್ಪ ಇರಿ.." ಮತ್ತೆ ಒಳಗೆ ಹೋದರು...

ಮತ್ತೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದರು...

"ಇದನ್ನೂ ನೋಡಿ..."

"ನಾನು ನೋಡುವದಷ್ಟೆ... ಏನೂ ಹೇಳುವದಿಲ್ಲ " ಎಂದೆ...

ಅವರೇ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದರು...
"ನಿಮ್ಮದು ಸ್ವಂತ ಮನೆಯಾ.?.. ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆಯಾ.. ?"

"ಸ್ವಂತದ್ದು"

"ಯಾವಾಗ ಕಟ್ಟಿದ್ದು..?"

"ಕಳೆದ ವರ್ಷ"

" ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಗುತ್ತಿಗೆದಾರರಾಗಿ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ರಾ...?..?"

ಅವರಿಗೆ ಬಹಳ ಆಶ್ಚರ್ಯ..!

ನಾನು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆ.. ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ಬಿಡೋಣ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು...

"ಸ್ವಂತ ಮನೆ ... ಹುಂ..... ಲೇ.. ಟೀ.. ಕೊಡ್ತಿಯೇನೆ...?"

ಈಗ ಟೀ ಮಾಡು ಎಂದು ಹೇಳಿದಂತಿತ್ತು.....

ಅರೇ ..! ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಒಬ್ಬರಿದ್ದಾರಾ..?
ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು..
ಇವರು ಎದ್ದು ಹೋಗಿ..
ನಾನು ಕುಳಿತ ಸೋಫಾದ ಹಿಂದಿನ ಬೇಡ್ ರೂಮಿನ ಚಿಲಕ ತೆಗೆದರು...!

ಹಾಗೆ ನನ್ನೆದುರು ಬಂದು ಕುಳಿತರು...

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಆಕ್ರತಿ ಧಡಕ್ಕನೆ..
ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ತಟಕ್ಕನೆ ..
ಕಿಚನ್ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿತು...

ನಾನು ಕತ್ತು ತಿರುಗಿಸಿ ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಹೋಯಿತು...

ವಿನಾಯಕರು ಏನೇನೊ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು...
ನಾನು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ...

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕೆಮ್ಮಿದ ಶಬ್ಧ.... ಮೂರು ಸಾರಿ....

ಓಹೊ... ಟೀ... ರೆಡಿ ಆಗಿರ ಬಹುದು ಅಂದು ಕೊಂಡೆ...

ಕಿಚನ್ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಯೇ ಇತ್ತು...

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಿಚನ್ ಬಾಗಿಲು ತಟಕ್ಕನೆ..
ತೆಗೆದು ಬೆಡ್ ರೂಮಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು.. ಧಡಕ್ಕನೆ..
ಹಾಕಿ ಕೊಂಡ ಶಬ್ಧ....

ಈಗ ವಿನಾಯಕರಿಗೆ ಗೊತ್ತಯಿತು ಅನಿಸುತ್ತದೆ...

"ಇರಿ... ಟೀ ರೆಡಿಯಾಯಿತು ... ತರ್ತೇನೆ.."

ಟೀ ತಂದರು...

"ನನ್ನ ಮಡದಿಯವರಿಗೆ ನಿನ್ನೆಯಿಂದ ಜ್ವರ...ನಾನೇ ನಿಮಗೆ ಕೊಡ ಬೇಕಾಯಿತು "

ಟೀ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಜ್ವರ ಇಲ್ಲ... ಕೊಡಲಿಕ್ಕೆ ಜ್ವರವಾ...?

ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಡಿದೆ...

"ನಾನು ಬರ್ತೀನಿ ವಿನಾಯಕರೆ..
ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಇಂಟರ್ ನೆಟ್ ಇದೆ..
ನಿಮ್ಮ ಈಮೇಲ್ ಕೊಡಿ ಎಸ್ಟಿಮೇಶನ್ ಕಳಿಸ್ತೇನೆ".."

"ಅಯ್ಯೋ.. ಈಮೇಲಾ.... ನನಗೆ ಅದೆಲ್ಲ ಅರ್ಥ ಆಗಲ್ಲ...
ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ನನ್ನ ಶ್ರೀಮತಿಯವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತು..
ಅದೆಲ್ಲ ಬೇಡಾರಿ... ನೀವೇ ಬಂದು ಕೊಡಿ..."

ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು...

"ಹಾಗೇ ಮಾಡ್ತೇನೆ.."

ಎಂದು ಹೊರಗೆ ಬಂದೆ...ಇವರೂ ಹೊರಗೆ ಬಂದರು ಗೇಟಿನವರೆಗೆ...

"ನೀವು ಹೇಗೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ...?"

"ಕಾರಿನಲ್ಲಿ"

"ಓಹೊ...! ಈ ಕಾರು ನಿಮ್ಮದಾ...? ಫೋರ್ಡು...!
ಛೇ.... ಈಗ ಊಟದ ಸಮಯ... ಊಟ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗ ಬಹುದಿತ್ತು.."

"ಇಲ್ಲ ವಿನಾಯಕರೆ.... ನನಗೆ ತಡ ಆಯಿತು ಬರ್ತೇನೆ... ನಮಸ್ಕಾರ"

ಕಾರು ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಊಟ ಹಾಕುವ ವಿಚಾರ..!

ಕಾರು ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೋರಟೆ....

ನನಗೆ ಮನಸ್ಸೆಲ್ಲ ಬೇಜಾರಾಗಿತ್ತು...

ಅಂದು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಸ್ನೇಹಿತ ನಾಗು ಊಟಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ....

ನಡೆದದ್ದೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದೆ...

ನನ್ನ ಮಡದಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಮೂಡಿನಲ್ಲಿದ್ದಳು...

"ರೀ... ನೀವು ಫೋಟೊವನ್ನು...
ನೋಡಿದ ರೀತಿನೇ ಸರಿ ಇಲ್ಲಾವಾಗಿತ್ತೇನೋ..?
ಫೋಟೋವನ್ನೇ.. ಹೀಗೆ ತಿನ್ನುವ ಹಾಗೆ ನೋಡ್ತಾನೆ..
ಇನ್ನು ಎದುರಿಗೆ ಹೆಂಡ್ತಿ ನೋಡಿದ್ರೆ ಹೇಗೆ..?
ಅಂತ ಹೆದರಿರ ಬೇಕು"

"ಇರೊ... ಒಂದು ಹೇಡ್ತೀನಾ ನೋಡಿದ್ರೆ ಸಾಕು..ಮಾರಾಯ್ತಿ...!
ಬೆರೆಯವರೆನ್ನೆಲ್ಲ ಏನು ನೋಡುವದು...?
ಅವರಿಗೂ ಐವತ್ತು ಆಗಿರ ಬಹುದೇನೋ...
ಮಗ., ಮೊಮ್ಮಗ..ಎಲ್ಲ ಇದ್ದಾರೆ..
ಅದು ಹಾಗಲ್ಲ...
ಅವನು ಸಂಶಯ ಪ್ರವರ್ತಿಯವ ಅನ್ನಿಸ್ತದೆ.."

ನಾಗು ಹೇಳಿದ....
" ಇದು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಯುಗ..
ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗೊತ್ತಿರುವ ಹೆಂಗಸು.
ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷದಿಂದ....
ಈ ಮನುಷ್ಯನ...ಸಂಶಯ...
ಈ ಥರಹದ ಮಾನಸಿಕ ಚಿತ್ರ ಹಿಂಸೆ ..
ಹೇಗೆ ತಡೆದು ಕೊಂಡಿರ ಬಹುದು...?
ಸಂಶಯ ಪಡುವದಕ್ಕೂ ಮಿತಿ ಬೇಡವೆ..?"

ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಅಷ್ಟು ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು...

"ಎಲ್ಲ ಗಂಡಸರೂ ಹಾಗೇನೆ... ಸಂಶಯ ಪಿಷಾಚಿಗಳು..!"

"ಸರ್ಟಿಫಿಕೆಟ್" ಕೊಟ್ಟೇ.. ಬಿಟ್ಟಳು...

"ಈ ಪ್ರಕಾಶನೂ ನಿನ್ನ ಸಂಶಯ ಮಾಡ್ತಾನಾ.?... ."

ನಾಗುವಿಗೆ .. ಕಾಲೆಳೆಯುವದಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟು ಸಾಕಾಗಿತ್ತು...

ನನಗೆ ಕೋಪ ಹತ್ತಿತು...

"ಯಾಕೋ .. ನಾಗು ..? ... ನೀನು ಸಂಶಯ ಮಾಡಲ್ವಾ...?"

ಆಶಾ ಮಧ್ಯ ತಡೆದು ಹೇಳಿದಳು...

" ನಾಗುವಿಗೆ ... ವ್ಯವಹಾರದ ಮಧ್ಯೇ ಟೈಮ್ ಎಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ...?

ಸಂಶಯ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೆ ಪುರುಸೊತ್ತೆಲ್ಲಿದೆ ..?

ಇವತ್ತು ಹೆಂಡ್ತಿ ಯಾವ ಡ್ರೆಸ್ ಹಾಕಿದಾಳೆ ?

ಗೊತ್ತಿದೆಯಾ ಕೇಳಿ..?

ಇಡೀ ದಿವಸ .. ಕೆಲಸ... ಕೆಲಸ !.ಕೆಲಸ !!.. .."

ನಾಗುವಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೋಪ ಬಂದಿರ ಬೇಕು..

" ಅದೆಲ್ಲಾ ಬೇಡ.. ಈ ಪ್ರಕಾಶನ ಬಗೆಗೆ ಹೇಳು ...
ಈ... " ಡುಮ್ಮ " ಸಂಶಯ ಮಾಡೋಲ್ವಾ...?"

"ಇವರ ಸಂಶಯ ಸಂಶಯ ಅಲ್ವೋ... ನಾಗು..!

ಅದು ಪೊಸೆಸ್ಸಿವನೆಸ್ಸ್...!

ಅದು ಪ್ರೀತಿ...ಪ್ರೇಮದ..ಬಾಂಧವ್ಯದ ..

ಮಧ್ಯೆ.. ಇರಲೇ .. ಬೇಕಾದದ್ದು.......!

ಆ ಥರಹದ ಸಂಶಯ ಪ್ರತಿ ಹೆಂಗಸರೂ ಬಯಸುತ್ತಾರೆ..!

ತನ್ನ ಗಂಡ ತನ್ನನ್ನು ಸಂಶಯ ಮಾಡ್ತಾನೆ...

ಅಂದ್ರೆ.... ತನ್ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ "ಅಂದ ಚಂದ"... ಇದೆ ಅಂತ ಅರ್ಥ...!

ತಾನು ಇನ್ನೂ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿದ್ದಿನಿ ಅಂತ ಕಣೋ...

ಆ ತರಹದ ಸಂಶಯ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಇರಬೇಕು......!

ಹೋಗಿ... ನಿನ್ನ ಹೆಂಡ್ತಿ ಕೇಳು... ಹೇಳ್ತಾಳೆ...!.. "

ನಾಗುವಿಗೆ ಆಶಾ ಉತ್ತರ ಕೇಳಿ ಸುಸ್ತಾಗಿತ್ತು...

"ನೀವು ಹೆಂಗಸರೆಲ್ಲಾ ಒಂದೆ...
ನಿಮಗೆ ನಮ್ಮ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ..
ನೋಡು ಪ್ರಕಾಶು... ಇವತ್ತೇ ಎಶ್ಟಿ ಮೇಶನ್ ರೆಡಿ ಮಾಡು..
ಕೊಡಲಿಕ್ಕೆ ನಾನೂ ಬರ್ತೀನಿ...
ಆ ಮನುಷ್ಯನನೊಮ್ಮೇ ನೋಡಿ ಬರಬೇಕು...
ಸಾಧ್ಯ ಆದ್ರೆ ಫೋಟೋ ತೆಕ್ಕೊಂಡು ಬರ್ತೇನೆ.."

ಯಾಕೆ..?

" ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಲಿಕ್ಕೆ...
ಆ ಮನುಷ್ಯನ ಫೋಟೋ ನೋಡಿದ್ರೆ..
ನಮ್ಮ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿ..
ಇಂಥವರೂ ಇರ್ತಾರೆ ... ಅಂತ..
ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಇವರಿಗೆ ಆಗಾಗ.. ನೆನಪು ಮಾಡಿ ಕೊಡ್ತಾ ಇರಬೇಕು..
ಆ ಮನುಷ್ಯನ ಫೋಟೋ ನೋಡಿದ್ರೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಇವರಿಗೆ ನೆನಪಾಗ್ತಾ ಇರಬೇಕು.."

ಆಶಾಳಿಗೆ ಕೋಪ ಬಂದಿತು.. ನಾಗುವಿಗೆ ತರಾಟೆ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡಳು...

" ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲ ಹೆಂಡತಿಯರಿಗೂ..
ಗಂಡನ ಮೇಲೆ ಕಂಪ್ಲೆಂಟ್ ಇದ್ದೆ ಇರ್ತದೆ....!"

ಇನ್ನು ಸುಮ್ನೆ ಇದ್ರೆ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಲ್ಲ ಅಂತ ನಾನು ಹೆದರಿದೆ...

"ನೋಡೇ .. ನಿಮ್ಮಪ್ಪ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ರು...!
ನಾಳೆ ನಮ್ಮನೆಗೆ ಬರ್ತಾರಂತೆ..
ಜೊತೆಗೆ ನಿಮ್ಮಮ್ಮನೂ .. ಬರ್ತಾರಂತೆ.. !."


" ನಿಜವೆನ್ರಿ...?..!!.. "


ಎಷ್ಟೇ ಕೋಪವಿರಲಿ... ತವರು ಮನೆಯ ಸೆಳೆತವೆ ಬೇರೆ..!

ತವರು ಮನೆ ಸುದ್ಧಿ ಕೇಳಿದ ..

ಸಂತೋಷ .!! .. ಖುಷಿ..! !...ಸಂಭ್ರಮ..!!

ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣ್ತಾ ಇತ್ತು...!!

ಅದು ನನಗೂ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು...!

ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗೊತ್ತಿರುವ...
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೀಗ ಹಾಕಿಸಿ ಕೊಂಡು...
ಜೈಲಿನಲ್ಲಿರುವ...

ಅವರ ವಿದ್ಯಾವಂತ ಮಡದಿಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ನೋಡುವ ಬಯಕೆ ನನಗೂ ಆಯಿತು....

ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿಯ ಮಧುರ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ...

ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮದಿಂದ ಬೆಸೆಯುವ ಬಾಂಧವ್ಯದಲ್ಲಿ...

ಈ ಸಂಶಯ ಯಾಕೆ...?

ಎಸ್ಟಿ ಮೆಶನ್ ರೆಡಿ ಆಗ್ತಾ ಇದೆ.....


( ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ...
ಅರ್ಥ ಪೂರ್ಣವಾಗಿವೆ... ಓದಿ...)